Ημέρα
Σταυροπροσκυνήσεως. Δυστυχώς αντί στην εκκλησία, στο σπίτι. Εύχομαι να
προσευχηθήκαμε τουλάχιστον. Ν' ανάψαμε το καντήλι μας, να θυμιάσαμε και
να είπαμε μερικά λεπτά την «Ευχή του Ιησού».
Δοκιμασία μεγάλη αλλά
όχι η μόνη στην ζωή μας. Το ξέρω, το ξέρεις ότι η ζωή έχει βάσανα και
δυσκολίες που όμως κατά ένα παράξενο τρόπο την κάνουν όμορφη και
μυστηριακά γοητευτική.
Καλό θα ήταν αυτή την μέρα να μην ξεχάσουμε ότι ο Σταυρός του Χριστού μας θυμίζει τα εξής σημαντικά για την ζωή μας:
1. Ότι ο Θεός μας αγαπάει μέχρι Σταυρού. Η αγάπη του φτάνει στην απόλυτη θυσία για εμάς. Θα κάνει τα πάντα αρκεί να μας σώσει.
2. Ότι στο δικό μας πόνο και δοκιμασία, ποτέ δεν είμαστε μόνοι. Είναι κι Εκείνος μαζί μας.
3. Ότι τις στιγμές που πονάμε και λέμε «γιατί Θεέ μου…», ο Χριστός βραχνιάζει μαζί μας.
4. Ότι τις ώρες του πειρασμού δεν μας κοιτάει από απέναντι αμέτοχος,
αλλά ιδρώνει με την αγωνία μας. Θυμήσου τον Χριστό στο κήπο της
Γεσθημανή όταν πήρε πάνω του όλη την αγωνία του κόσμου.
5. Ότι δεν υπάρχει ζωή δίχως πόνο, προβλήματα και βάσανα. Όπου κι αν
πάμε οι πειρασμοί θα έρθουν μαζί μας. Ότι κι αλλάξουμε, πόλη, χωριό,
δουλειά, συναδέλφους, αφεντικά, άντρα, γυναίκα, εάν κάνουμε ή δεν
κάνουμε οικογένεια, εάν γίνουμε μοναχοί ή έγγαμοι, δοκιμασίες και βάσανα
θα έχουμε. Ας το καταλάβουμε. Ο Σταυρός είναι μέρος του βίου ότι κι αν
κάνουμε.
Άρα το ζήτημα δεν είναι εάν θα πονέσουμε ή εάν θα αντιμετωπίσουμε
δυσκολίες, όπως αυτή που περνάμε τώρα(πανδημία), αλλά τι νόημα θα
δώσουμε στα βάσανα και τις δοκιμασίες μας. Δεν ρωτάμε εάν θα πονέσουμε
αλλά για ποιο λόγο αξίζει να πονέσουμε.
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι κανείς Σταυρός δεν μένει δίχως Ανάσταση.
Αρκεί βέβαια να μην κατέβουμε μόνοι μας από το Σταυρό. Γιατί κάθε
δοκιμασία για να φέρει καρπό πρέπει να ολοκληρώσει την διαδρομή της.
