Όταν με το καλό
τελειώσει αυτή η δοκιμασία, με τους λιγότερους νεκρούς-μακάρι να μην
υπήρχε ούτε ένας- ίσως να έχουμε αναθεωρήσει κάποιες αξίες μας. Διότι η
αλήθεια είναι ότι κανείς δεν άλλαξε όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά στην
ζωή του. Δεν είναι κακό να σου πηγαίνει ωραία η ζωή, αλλά δεν θα είναι
πάντοτε έτσι. Θα έρθει μια αρρώστια, ένα θάνατος, ένας χωρισμός, μια
απώλεια, ένας πόλεμος, τώρα μια πανδημία, και θα γυρίσουν όλα ανάποδα. Και τότε; Τότε στα δύσκολα φαίνεται ποιοι είμαστε, τι είμαστε και πως ζούσαμε. Δηλαδή πόσο αξία είχαν οι αξίες μας.
Εύχομαι λοιπόν σαν τελειώσει αυτή η δοκιμασία όλοι να έχουμε γίνει έστω
και ελάχιστα παραπάνω «άνθρωποι». Ξέρεις κάτι. Πολλές φορές για να
γίνουμε «άγιοι» ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι. Και δίχως ανθρωπιά αγιότητα
δεν υπάρχει.
Μακάρι λοιπόν μετά απ αυτή την κρίση, να καταλάβουμε ότι τα πάντα στην
ζωή δεν είναι ρολόγια και αριθμοί. Χρήμα και δουλειά. Αλλά είναι και
σχέσεις, επαφή, φύση, ζωή, Θεός.
Να αισθανθούμε ως αλήθεια μέσα μας, ότι ο σύντροφος μας, τα παιδιά, οι
φίλοι και δικοί μας άνθρωποι έχουν ανάγκη την παρουσία μας. Τα
κοιτάγματα μας, τα σώματα, τα μάτια, την φωνή, την αγκαλιά μας.
Κανένα εικονικό μήνυμα από τηλέφωνο ή υπολογιστή δεν μπορεί να
αντικαταστήσει την σωματική παρουσία του άλλου στην ζωή μας. Το χάδι, το
φιλί, την ζεστή αγκαλιά, το σώμα του που κοιμάται δίπλα μας και
ζεσταίνει την ύπαρξη μας.
Μακάρι να συνειδητοποιήσουμε ότι η αγάπη δεν πρέπει να αργεί ούτε μια
μέρα ούτε μια στιγμή. Να μάθουμε να λέμε τώρα στο άλλο «σ αγαπώ, μου
λείπεις, είσαι σημαντικός για μένα…» Η μάνα, ο πατέρας, ο φίλος ο δικός
μας άνθρωπος μπορεί αύριο να μην υπάρχει στην ζωή μας. Μην αναβάλεις την
αγάπη.
Να συναισθανθούμε επιτέλους ότι είμαστε μέσα σε ένα δίκτυο σχέσεων. Εάν ο
άλλος δεν είναι καλά αργά ή γρήγορα δεν θα είμαι ούτε εγώ. Εάν δεν
φροντίζω τον πλανήτη, μαζί του θα καταστραφώ κι εγώ.
Να καταλάβουμε ότι δίχως Θεό ο κόσμος είναι παράλογος, δεν βγάζει κανένα
νόημα. Είναι τραγωδία να ζεις ένα σενάριο που δεν έγραψε κανείς.
Αυτή η δοκιμασία της πανδημίας, θα νικηθεί με δυο τρόπους, εάν είμαστε
απόλυτα υπεύθυνοι απέναντι στους συνανθρώπους μας και εάν μετα το τέλος
της έχουμε λάβει τα μαθήματα ζωής που μας παρέδωσε. Διαφορετικά θα έχει
συμβεί κάτι ακόμη πιο τραγικό από το θάνατο. Θα έχουμε πονέσει δίχως
κανένα νόημα. Δηλαδή θα έχει χαθεί ακόμη μια ευκαιρία να περάσουμε από
την νεκρή επιβίωση στη χαρά της ζωής.
