Aπόσπασμα απο την μικρή φιλοκαλία
Μπορεί κανείς να ανταποδώσει το κακό που του έκαναν όχι μόνο με κάποια πράξη αλλά και με ένα λόγο και με έναν τρόπο του.
Και προς τα έξω να φαίνεται ότι δεν ανταπέδωσε το κακό με πράξη αλλά να το ανταποδίδει με τα λόγια του, όπως είπα, ή και με τη συμπεριφορά του.
Κάνει κάποτε κάποιος ένα μορφασμό ή μια κίνηση ή ρίχνει ένα βλέμμα ή μια κίνηση μπορεί κανείς να πληγώσει τον αδελφό του – και είναι κι αυτό μια ανταπόδοση του κακού με κακό.
Άλλος πάλι προσπαθεί να μην ανταποδώσει το κακό ούτε με πράξη, ούτε με λόγο, ούτε με κίνηση. Έχει όμως στενοχώρια στην καρδιά για τον αδελφό του και τον κατηγορεί μέσα του. Βλέπετε πόση διαφορά καταστάσεων. Άλλος πάλι δε νιώθει στενοχώρια για τον αδελφό του.
Αλλά αν μάθει πως κάποιος τον λύπησε ή διαμαρτυρήθηκε εναντίον του ή τον κακολόγησε, χαίρεται που τ’ ακούει, και να που μέσα στην καρδιά του ανταποδίδει κι αυτός το κακό με κακό.
Άλλος ούτε κακία κρατάει ούτε χαίρεται ακούγοντας κάτι κακό ενάντια σε κείνον που τον στεναχώρησε, αλλά αντίθετα στεναχωριέται, εάν ο άνθρωπος αυτός στεναχωρηθεί.
Όμως αντίστοιχα δε νιώθει και ευχάριστα όταν στον άλλο συμβεί κάτι ευχάριστο, αλλά λυπάται αν τον δει να αποκτά δόξα ή να είναι καλά.
Και είναι κι αυτό ένα είδος μνησικακίας, μπορεί ελαφρότερο, πάντως είναι μνησικακία.
Γιατί πρέπει να χαίρεται κανείς και με τη χαρά του άλλου, και να κάνει ό,τι μπορεί για να τον εξυπηρετήσει, και καθετί να γίνεται αφορμή για να τιμήσει και ευεργετήσει τον άλλο.
Αββάς Δωρόθεος
