Ἡ ζήλεια δηλητηριάζει τήν πολλή ἀγάπη τῆς γυναίκας…
– Γέροντα, γιατί τό μεγάλο πάθος τῆς ζήλειας ὑπάρχει στίς γυναῖκες σέ μεγαλύτερο βαθμό ἀπ’ ὅτι στούς ἄνδρες;
– Ἐπειδή ἡ γυναίκα ἔχει ἀπό τήν φύση της πολλή καλοσύνη καί ἀγάπη, ὁ διάβολος πολύ τήν πολεμάει. Τῆς πετάει τήν φαρμακερή ζήλεια καί τῆς δηλητηριάζει τήν ἀγάπη.
Καί ὅταν ἡ ἀγάπη της δηλητηριαστεῖ καί γίνει κακότητα, τότε ἡ γυναίκα ἀπό μέλισσα γίνεται σφήκα καί ξεπερνᾶ τήν σκληρότητα τοῦ ἄνδρα.
Καί βλέπεις, ἐνῶ γιά τόν ἄνδρα εἶναι ἀρκετό νά φύγει ἕνα ἀνεπιθύμητο πρόσωπο ἀπό κοντά του γιά νά μήν τό βλέπουν τά μάτια του, ἡ γυναίκα, πού τήν ἔχει πλάσει ὁ Θεός μέ σπλάγχνα, δέν ἀρκεῖται στό νά ἐξαφανιστεῖ τό πρόσωπο πού ζηλεύει καί νά μήν τό βλέπουν τά μάτια της, ἀλλά θά ἤθελε νά πεθάνει…
Δηλαδή, σίγουρες δουλειές! […]
Ἡ γυναίκα πρέπει νά προσέχει πολύ τήν ζήλεια. Ἐπιβάλλεται νά βγάλει τόν ἑαυτό της ἀπό τήν ἀγάπη της, γιά νά μείνει καθαρή ἡ πολλή ἀγάπη πού ἔχει.
– Πῶς θά γίνει αὐτό, Γέροντα;
– Ἄν ξεπεράσει τίς μικρότητες καί καλλιεργήσει τήν πνευματική λεβεντιά καί τήν πνευματική ἀρχοντιά, τήν θυσία. Ἡ ἀρχοντιά εἶναι τό ἀντίδοτο τῆς ζήλειας.
Ἀλλά δυστυχῶς λίγοι ἔχουν ἀρχοντιά.
