(Α´ Τιμ. δ´ 9-15)
Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· εἰς τοῦτο
γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι
σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν. Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε.
Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν
λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ. ῞Εως
ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ. Μὴ ἀμέλει
τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν
χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου. Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ
προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν.
Ἀπόδοση σέ ἁπλή γλώσσα
Παιδί μου Τιμόθεε, αὐτὸ ποὺ λέω εἶναι ἀλήθεια κι ἀξίζει νὰ γίνει πέρα
γιὰ πέρα ἀποδεκτό. Κι ἐμεῖς γι’ αὐτὸ ὑπομένουμε κόπους καὶ ὀνειδισμούς,
γιατὶ στηρίξαμε τὴν ἐλπίδα μας στὸν ἀληθινὸ Θεό, ποὺ εἶναι σωτήρας ὅλων
τῶν ἀνθρώπων κι ἰδιαίτερα τῶν πιστῶν.
Αὐτὰ νὰ παραγγέλλεις καὶ νὰ διδάσκεις. Κανεὶς νὰ μὴ σὲ καταφρονεῖ
ποὺ εἶσαι ἀκόμη νέος. ᾿Αντίθετα, νὰ γίνεις ὑπόδειγμα γιὰ τοὺς πιστοὺς μὲ
τὸν λόγο, μὲ τὴ συμπεριφορά σου, μὲ τὴν ἀγάπη, μὲ τὴν πνευματικὴ ζωή,
μὲ τὴν πίστη, μὲ τὴν ἁγνότητα. ῞Ωσπου νὰ ἔρθω, συγκέντρωσε τὴν προσοχή
σου στὴν ἀνάγνωση τῶν Γραφῶν, στὶς συμβουλὲς καὶ στὴ διδασκαλία. Μὴν
ἀφήνεις ἀχρησιμοποίητο τὸ χάρισμα ποὺ ἔχεις καὶ ποὺ σοῦ δόθηκε ὅταν
ὕστερα ἀπὸ ὑπόδειξη τῶν προφητῶν τῆς ἐκκλησίας σὲ χειροτόνησαν οἱ
πρεσβύτεροι. Αὐτὰ νὰ ἔχεις στὸν νοῦ σου, μ’ αὐτὰ νὰ ἀσχολεῖσαι, ὥστε ἡ
πρόοδός σου νὰ εἶναι φανερὴ σ’ ὅλα.
