ΟΤΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΤΟΤΕ Η ΨΥΧΗ ΑΓΙΑΖΕΤΑΙ

Ὅπως τό κερί, ἄν δέν ζεσταθεῖ καί μαλαχθεῖ πολύ, δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ τή σφραγίδα ποῦ βάζουμε πάνω του, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, ἄν δέν δοκιμαστεῖ μέ κόπους καί ἀσθένειες, δέν μπορεῖ νά δεχθεῖ τή σφραγίδα τῆς ἀρετής τοῦ Θεοῦ.Γι᾿ αὐτό καί ὁ Κύριος λέει στόν θεσπέσιο Παῦλο: «Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου· ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται» (Β’ Κορ. 12:9).

Καί αὐτός μέν, λέγοντας «ἀσθένειες», ἐννοεῖ τίς ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρών τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ποῦ συνεχώς γίνονταν καί σ᾿ αὐτόν καί σ᾿ ὅλους τούς τότε ἁγίους γιά νά μήν ὑπερηφανεύονται, ὅπως λέει ὁ ἴδιος, ἐξαιτίας τῶν ὑπερβολικῶν ἀποκαλύψεων (Β’ Κορ. 12:7), ἀλλά μᾶλλον νά μένουν μέ τήν ταπείνωση στήν κατάσταση τῆς τελειότητος, καί μέ τούς συχνούς ἐξευτελισμούς νά διατηροῦν τή δωρεά τοῦ Θεοῦ μέ ὁσιότητα.

Ἐμεῖς ὅμως τώρα, ὅταν λέμε «ἀσθένειες», ἐννοοῦμε τούς πονηρούς λογισμούς καί τίς σωματικές ἀρρώστιες.Γιατί τότε, ἐπειδή τά σώματα τῶν ἁγίων ποῦ ἀγωνίζονταν ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, παραδίνονταν σέ θανατηφόρα βασανιστήρια καί σέ διάφορες ἄλλες κακοπάθειες, ἦταν πολύ ἀνώτερα ἀπό τά πάθη, ποῦ μπῆκαν λόγω τῆ ἁμαρτίας στήν ἀνθρώπινη φύση.

Τώρα ὅμως, ἐπειδή αὐξάνεται μέ τή χάρη τοῦ Κυρίου ἡ εἰρήνη τῶν Ἐκκλησιών, πρέπει νά δοκιμάζονται οἱ ἀγωνιστές τῆς εὐσέβειας στό σῶμα μέ συνεχείς ἀρρώστιες καί στήν ψυχή μέ πονηρούς λογισμούς. Καί τοῦτο, γιά ν᾿ ἀπαλλάσσονται ἀπό κάθε κενοδοξία καί ὑπερήφανη σκέψη, καί νά μπορέσουν, καθώς εἶπα, νά δεχθοῦν μέσα στίς καρδιές τους, μέ τήν πολλή ταπείνωση, τή σφραγίδα τοὺ θείου κάλλους, σύμφωνα μέ τόν ἅγιο ποῦ λέει: «Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε» (Ψαλμ. 4:7).

Ἡ ἀρρώστεια ταπεινώνει τό σῶμα καί τό ταπεινωμένο σῶμα τήν ψυχή!

Πρέπει λοιπόν μέ εὐχαριστία νά ὑπομένουμε τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Γιατί ἔτσι οἱ συνεχεῖς ἀρρώστιες καί ὁ πόλεμος μέ τούς δαιμονικούς λογισμούς θά μᾶς λογαριαστούν σάν ἕνα δεύτερο μαρτύριο. Βλέπετε, αὐτός πού ἔλεγε τότε στούς ἅγιους ἐκεῖνους μάρτυρες, μέσω τῶν ἄνομων ἀρχόντων, νά ἀρνηθοῦν τό Χριστό καί νά ποθήσουν τήν ἐγκόσμια δόξα, (δηλαδή ὁ διάβολος), ὁ ἴδιος στέκεται καί τώρα καί λέει ἀκατάπαυστα στούς δούλους τοῦ Θεοῦ τά ἴδια.

Αὐτός πού ἔκανε τότε νά ὑποφέρουν τά σώματα τῶν ἁγίων καί κακοποιούσε ὑπερβολικά τούς τιμημένους δασκάλους (τοῦ Εὐαγγελίου), μέσω ὅσων ὑπηρετούσαν τά διαβολικά ἐκείνα φρονήματα, ὁ ἴδιος φέρνει καί τώρα στούς ὁμολογητές τῆς εὐσέβειας τά διάφορα παθήματα, μέ πολλές ὕβρεις καί ἐξευτελισμούς. Γι᾿ αὐτό κι ἐμεῖς ὀφείλουμε ν᾿ ἀντιμετωπίζουμε μέ σταθερότητα καί ὑπομονή τό μαρτύριο τῆς συνειδήσεως μᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὅπως λέει (ὁ Δαβίδ): «Ὑπομένων ὑπέμεινα τόν Κύριον, καί προσέσχε μοι» (Ψαλμ. 39:2)

«Οἱ Ἅγιοι τόν καιρό τῆς ἀσθένειας χαίρονταν, διότι εὔρισκαν εὐκαιρία γιά νά πλουτίσουν πνευματικά».
Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος

«Μέ ὑπομονή καί εὐχαριστία πρός τόν θεό νά ἀντιμετωπίζουμε τίς διάφορες θλίψεις καί ἀσθένειές μας».
Ὅσιος Ἰωάννης ὁ Κολοβός

«Μέ τίς ἀρρώστειες κερδίζουμε πενυματικά περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἀρετή».
Ἁγία Εἰρήνη ἡ Χρυσοβαλάντου

«Ὅταν τό σῶμα δοκιμάζεται, τότε ἡ ψυχή ἁγιάζεται».
  'Αγιος Παΐσιος