Μόνο ένα να προσέξεις, με
συμβούλεψε ο Όσιος Πορφύριος. Να ξεκαθαρίζεις τις σκέψεις σου, που από
την πολλή σου ευαισθησία πιέζεσαι και θλίβεσαι. Να τις διώχνεις, να μην
παραμένουν. Να αγαπάς τους πειρασμούς που έρχονται και δεν θα ταράζεσαι,
ούτε θα θλίβεσαι. Να αγαπάς πολύ όλους τούς αδελφούς το ίδιο. Να αγαπάς
πολύ τον Γέροντα. Ένας Γέροντας,ένας Χριστός.
– Πως θα αγαπήσω τους πειρασμούς και τις δυσκολίες;
– Είναι μεγάλη ιστορία αυτή. Έχει τους
τρόπους της. Άμα μπει ο Χριστός στην καρδιά, τήγεμίζει με τήν αγάπη Του.
Τότε δέν υπάρχει «μη τούτο, μη εκείνο, μη, μη…». Μόνο αγάπη… Πάνω απ’
όλα η Αγάπη.
Τα μη ήσαν προ Χριστού. Τα κατήργησε ο Χριστός. Έφερε τήν Αγάπη. Παράδεισος είναι ηζωή του Χριστού, η υπακοή, η ταπείνωση.
Να ευχαριστείς τον Θεό για τον πειρασμό σου
Και κάποιος άλλος που είχε πρόβλημα
αρκετά σοβαρό και πήγε και το είπε στόν Όσιο Πορφύριο, του λέει, αφού
ήταν ανθρωπίνως άλυτο: «Άκου, παιδί μου, σου εμπιστεύθηκε ο Θεός ένα
μικρό πειρασμό, μια μικρή δυσκολία, ένα προβληματάκι… Κι εσύ αντί να
χαρείς γι’ αυτό που σου εμπιστεύτηκε, κάθεσαι και στενοχωριέσαι; Πες,
Χριστέ μου, νά είναι ευλογημένο! Αφού επέλεξες εσύ αυτό, ή η αδυναμία
μου όρισε αυτό και εσύ το ανέχεσαι, να είναι ευλογημένο… Και ευχαριστώ,
Θεέ μου».
Ξεχνάμε να λέμε ευχαριστώ στην θλίψη και στον πόνο.
Κάποτε ήταν ένα παιδάκι που το πείραζαν
τα άλλα παιδιά, γιατί ήτανε λίγο αδύνατο, λίγο ντροπαλό κ.λπ. Καί
στενοχωριότανε και πονούσε. Πήγαινε στο σπίτι κι έκλαιγε. Παραπονιότανε
στη γιαγιά -η μητέρα του είχε πεθάνει. Η γιαγιά ήτανε πιστή. Μη
στενοχωριέσαι, παιδί μου, του έλεε, να ευχαριστείς τον Θεό και γι’ αυτό
και για όλα.
Πέρασε καιρός, κατάλαβε. Τα καλά λογάκια
όταν πέφτουν στην ψυχή, μένουν, να ξέρετε. Σιγά-σιγά καλλιεργούνται,
καρποφορούν και βγαίνουν.
Αγίου Πορφυρίου
