Όταν
στην ζωή μας, διαλέγουμε να κρυφτούμε από τον πόνο, τις δυσκολίες και
τα προβλήματα που έτσι και αλλιώς θα συναντήσουμε, ουσιαστικά ακυρώνουμε
μια από τις βασικότερες εξελικτικές εμπειρίες της ύπαρξης. Ο πόνος και η
χαρά, είναι οι δύο ράγες της υπαρξιακής εξέλιξη μας. Το τρένο της ζωής
δεν κυλά χωρίς να πατά και στις δύο.
Γνωρίζεις
την έκσταση της χαράς, στο ποσοστό που επέτρεψες στο εαυτό σου, να
βιώσει την θλίψη. Ζεις τον παράδεισο της ελπίδας και της πίστεως, όταν
έχεις βιώσει την κόλαση της απόγνωσης. Ζητάς τον έρωτα όταν η
καθημερινότητα αποκοιμίζει την ορμή της ζωής και όλα πεθαίνουν στο
χασμουρητό της πλήξης. Βιώνεις το φως της Ανάστασης, όταν έχεις νιώσει
καλά στο πετσί σου, πόσο μοναξιά φυσάει πάνω στο σταυρό….
