Με κάθε άνθρωπο να είσαι αληθινός. Ένα περισσότερο
επιβάλλεται να είσαι αληθινός και ειλικρινής με τους ανθρώπους σου. Πάνω στο
ψέμα δεν μπορεί να σταθεί καμία σχέση. Δεν υπάρχουν αθώα ψέμματα, δεν υπάρχουν
καλά ψέμματα. Το ψέμα είναι πάντα ψέμα.
Να είσαι αληθινός με τον άνθρωπό σου. Να ξέρει
ο άλλος με ποιον έχει να κάνει. Να ξέρεις πως σκέφτεσαι, ποιος είσαι. Εάν είναι
να μένει μαζί σου σε σχέση, τουλάχιστον να μείνει έχοντας υπ'όψιν του ποιος
είσαι, ποια είσαι. Το να φορούμε προσωπεία μόνο και μόνο για να μένει ο άλλος
σε σχέση μαζί μας -ουσιαστικά ξεγελώντας τον- είναι ανήθικο.
Δεν είναι θεάρεστο αυτό που λένε κάποιοι
"ο σκοπός αγιάζει τα μέσα". Κάτι τέτοιο είναι υποκριτικό και βλάσφημο
προς την σχέση μας με τον άλλον άνθρωπο.
Η αποκάλυψη των αισθημάτων μας, των λογισμών
μας, των πράξεών μας στον άλλον νομίζω βάζει τα θεμέλια για μια ουσιαστική και
ζωντανή σχέση με τον άλλον άνθρωπο. Κατα την ταπεινή μου άποψη είναι καλύτερο
να σε απορρίψει ο άλλος γνωρίζοντάς σε παρά να παραμένει μαζί σου αγνοώντας σε
λόγο της υποκρισίας σου και των ψεμμάτων σου.
Με όλους δεν θα ταιριάξουμε. Τουλάχιστον όμως
με τους ανθρώπους που είμαστε μαζί τους, ας είμαστε αληθινοί. Και νομίζω
κάποιος γι'αυτό το λόγο πρέπει να έχει μια διαπροσωπική σχέση μαζί μας: επειδή
μας ξέρει, όχι επειδή δεν μας ξέρει· επειδή αποδέχεται αυτό που είμαστε, όχι
επειδή τον ξεγελάσαμε.
Είναι μεγάλη αρετή να μπορείς να είσαι
αληθινός γνωρίζοντας το κόστος της απόρριψης. Και όταν λέγω αληθινός, δεν εννοώ
αδιάλλακτος στις ιδιοτροπίες και τις παραξενιές σου(αυτός είμαι σε όποιους
αρέσω), στα πάθη και στα θέλω σου. Αληθινός σημαίνει ότι αποκαλύπτεις τα κρύφια
της καρδιάς σου χωρίς φόβο στον άλλον, γιατί βασίζεσαι στην κατανόηση του
άλλου, στην αποδοχή του άλλου, στην συγκατάβασή του, στην αγάπη του προς εσένα.
Εμπιστεύεσαι τον άλλον και του ανοίγεσαι χωρίς φόβο, χωρίς να προσπαθείς να
καλύψεις τα λάθη σου και τα ελαττώματά σου. Μπορεί βεβαίως ο άλλος να σε απορρίψει. Αυτό θα γίνει στην περίπτωση που τελικά
ο άλλος δεν σε αγαπούσε γνήσια, ούτε ο ίδιος είχε κατανόηση και συγκατάβαση.
Επειδή σε απορρίπτει κάποιος δεν σημαίνει ότι πάντα εσύ φταις. Μπορεί να φταίει
ο άλλος που τελικά φάνηκε μικρόψυχος μπροστά στην ειλικρίνεια σου, μπροστά στο
άνοιγμά σου προς αυτόν.
Το ξαναγράφω: καλύτερα να με απορρίψει κάποιος
γνωρίζοντάς με παρά να τον παραπλανώ για το ποιος είμαι μόνο και μόνο για να
παραμένουμε σε σχέση μαζί του. Διότι τελικά η σχέση που βασίζεται στην
υποκρισία και στο ψέμα τα οποία προέρχονται από τον φόβο της απόρριψης -του
χωρισμού- ποτέ δεν μπορεί να προοδεύσει και να μας κάνει πραγματικά χαρούμενους.
Να το θυμάσαι αυτό: Οι αληθινές σχέσεις
λευτερώνουν τα πρόσωπα, δεν τα δουλώνουν σε προσωπεία που εξυπηρετούν την σχέση
τους. Η μεγαλύτερη αποτυχία των σχέσεων έχει μάνα τον φόβο. Γι'αυτό και ο
Ευαγγελιστής Ιωάννης μας λέγει: "η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον
φόβον". Εκεί που υπάρχει φόβος δεν υπάρχει αγάπη αλλά μιζέρια και γκρίνια,
ψέμματα και υποκρισία, δικαιώματα και υπολογισμοί πόσα δώσαμε και πόσα πήραμε.
Αντιθέτως εκεί που υπάρχει αγάπη δεν υπάρχει
φόβος αλλά μια αγκαλιά αποδοχής και συγχώρεσης χωρίς υπολογισμούς· υπάρχει
αλληλοπεριχώρηση και αμοιβαία κατανόηση.
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
