Τη μνήμη του Αγίου Χαραλάμπους τιμά σήμερα, 10 Φεβρουαρίου,
η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς
Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 – 211
μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των
Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του
ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του.
Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή
της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα.
Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του
προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του
και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από
προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας
κατέστη υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.
Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε
εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως
με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το
μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.
Τμήματα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσονται στη ιερά μονή Αγίου
Στεφάνου Μετεώρων και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως
Θεσπιών της Βοιωτίας.
Απολυτίκιο:
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως στύλος ακλόνητος, της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες· έλαμψας εν τω κόσμω, διά του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων, την σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως στύλος ακλόνητος, της Εκκλησίας Χριστού, και λύχνος αείφωτος της οικουμένης σοφέ, εδείχθης Χαράλαμπες· έλαμψας εν τω κόσμω, διά του μαρτυρίου, έλυσας των ειδώλων, την σκοτόμαιναν μάκαρ, διό εν παρρησία Χριστώ, πρέσβευε σωθήναι ημάς.
