Ο φιλάνθρωπος και πάνσοφος Ιησούς προσπαθεί να μας απαλλάξει από την αγωνία, τη μέριμνα και την ανασφάλεια. Χάνοντας ο άνθρωπος τον Θεό του τα έχασε όλα και έγινε μια πληγή. Γέμισε άγχος, ανασφάλεια και στενοχώρια για τη ζωή του και το μέλλον του.
Ο Κύριος όμως προσπαθεί να μας πείσει ότι η δική Του Πρόνοια και Αγάπη είναι εκείνες που μας φροντίζουν παντού. Και φέρνει παραδείγματα από τη ζωή, τη φύση και από τον ίδιο τον εαυτό μας, θέλοντας να μας πει πως ο νους και η καρδιά του ανθρώπου είναι φως. Φως που φωτίζει και οδηγεί τον άνθρωπο κοντά στον Θεό και μέσα στον Παράδεισο. Μας φέρνει παράδειγμα το μάτι το ανθρώπινο που, όταν είναι υγιές, λάμπει όλο το σώμα. Κι όταν χαλάσει το μάτι, τότε όλο το σώμα βυθίζεται στο σκοτάδι. Ετσι και η ψυχή και η συνείδηση και ο νους. Αν σκοτιστούν, τότε ο άνθρωπος βρίσκεται σε μεγάλο ηθικό και πνευματικό σκοτάδι, μέσα στην ίδια την κόλαση. Κι αν μερικοί φαντάζονται πως μπορούν να υπηρετούν και τον πλούτο και τον Θεό, ο Χριστός λέει πως κάνουμε λάθος. Η καρδιά του ανθρώπου είναι φτιαγμένη να αγαπά τον Θεό και να ζητά τον Παράδεισο. Ολα τα άλλα είναι μέσα.
Στη συνέχεια ο Κύριος μας φέρνει στη φύση και μας λέει να κοιτάζουμε τα πετεινά του ουρανού, τα θεοπούλια, που ούτε κοπιάζουν ούτε συγκεντρώνουν τρόφιμα στις αποθήκες, κι όμως ο Πατέρας ο ουράνιος τα τρέφει. Δεν τους το βάζει στο στόμα, αλλά υπάρχει τροφή, κι εκείνα τρέχουν και τη βρίσκουν και τη λαμβάνουν. Λέει ακόμη ο Χριστός: «Κι αν μεριμνήσετε πολύ, δεν πρόκειται τίποτα να κερδίσετε: ούτε έναν πήχη ούτε έναν πόντο στο μπόι σας να προσθέσετε». Και ακόμη «…η ψυχή είναι ανώτερη από την τροφή και το σώμα είναι ανώτερο από το ένδυμα». Φέρνει ωραία και πειστικά παραδείγματα ο Κύριος. Στη συνέχεια μας πηγαίνει στα κρίνα του αγρού, στα αγριολούλουδα, τα οποία ο Κύριος τόσο πολύ φροντίζει, ώστε ξεπερνούν στην ομορφιά και τον ένδοξο Σολομώντα, όταν φορούσε την καλύτερη στολή του και έλαμπε.
Στις ημέρες μας οι άνθρωποι, οι περισσότεροι, ξεφύγαμε από την αγάπη και τον πλούτο του Θεού, από την καλοσύνη, την ηρεμία και τον πνευματικό βίο, και μπήκαμε στον τροπικό του σκοταδιού, του πλούτου, της απάτης και της φθοράς. Τα αποτελέσματα δεν τα βλέπομε κάθε στιγμή και μέσα μας και γύρω μας. Και μας λέει ο Χριστός: «Μέριμνα έχουν οι εθνικοί, οι μη έχοντας Θεόν. Εσείς έχετε Θεό πατέρα, στοργικό, και ξέρει και τι θέλετε και τι χρειάζεστε». Μας συμφέρει να αφηνόμαστε στη Χάρη Του. Δεν λέει «μη εργάζεστε», λέει «μη μεριμνάτε», γιατί η μέριμνα είναι μεγάλο «αγκάθι».
Το άγχος δημιουργεί τόσα κακά. Κι ο Χριστός μας θέλει να μας απαλλάξει. Γι’ αυτό μας είπε τόσα παραδείγματα και μας προέτρεψε με τόσα υπέροχα λόγια να αφηνόμαστε στην Πρόνοια, την αγάπη και τη στοργή Του, αλλά και να έχουμε μία προτεραιότητα: αυτή με την οποία κλείνει το σημερινό κομμάτι του Ευαγγελίου: «Να ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού…» -γι’ αυτήν είμαστε φτιαγμένοι- «…και την δικαιοσύνην αυτού και την αγιότητα». Αυτός είναι ο σκοπός μας: να γεμίσομε με τη Θεία Χάρη, να θεωθούμε, να αγιάσομε, να γίνουμε «τέκνα φωτόμορφα της Εκκλησίας» και «του Παραδείσου οικήτορες». Αυτό μας χρειάζεται, αυτό μας συμφέρει, κι αυτό με τη Χάρη του Χριστού μας ας προσπαθούμε να κάνουμε.
του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη
