Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Μήν θεωρεῖς τίποτε ἄλλο, γιά στόχο τῆς ζωῆς σου ἐκτός ἀπό τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς.
Κάθε
ἄλλο ἰδανικό, πού οἱ ἄνθρωποι σέ κάποια στιγμή προβάλλουν ὡς στόχο, δέν
εἶναι ἄλλο παρά ἕνα κίνητρο παραπάνω -ἐάν ὄχι ἄμεσο μέσον- γιά τήν
σωτηρία τῆς ψυχῆς.
Ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινωνία, τό κράτος, ὁ πολιτισμός, ὅλα αὐτά δέν εἶναι στόχος.
Ὅλα αὐτά εἶναι κίνητρο καί περισσότερο ἤ λιγότερο μέσον τοῦ κυρίου στόχου, τοῦ μόνου στόχου, τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς.
Ὅλα ἐκεῖνα πού ὁ χρόνος χτίζει καί γκρεμίζει, δέν εἶναι ἡ μόνιμή σου κατοικία, ἀλλά μόνο θλιβερή ἤ χαρούμενη ὑπενθύμιση αὐτῶν.
Ἡ μητέρα ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζει τήν ἀνείπωτη μητρική στοργή, πού θά συναντήσει τήν ψυχή σου στόν ἄλλο κόσμο.
Ἡ γυναίκα μόνο ἀχνά σοῦ θυμίζει τήν γλυκειά ἑνότητα τῆς ψυχῆς σου μέ τόν Θεό.
Τά παιδιά ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζουν τούς καρπούς, πού φέρει ἡ ἑνότητα τῆς ψυχῆς μέ τόν Θεό.
Οἱ φίλοι, ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζουν τήν παρέα τῶν ἐξαίσιων οὐράνιων ἀγγέλων.
Ὅλες οἱ ἐπιστημονικές ἀνακαλύψεις ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζουν τίς ἀνονείρευτες ἀποκαλύψεις καί τίς γνώσεις κοντά στόν Θεό.
Ἡ φύση μόνο ἀχνά σοῦ δείχνει ὅλη τήν πολυτέλεια καί τήν ὀμορφιά τοῦ μελλοντικοῦ κόσμου.
Οἱ μεγάλες πόλεις ἀχνά μόνο σοῦ θυμίζουν τή θαυμάσια πόλη τοῦ Μεγάλου Βασιλέως.
Ὅ,τι
λέγεται εὐτυχία σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο καί βιαστικά ἐξαφανίζεται σάν
πρωϊνός ἄλικος οὐρανός, ἀχνά σοῦ θυμίζει τήν ἀληθινή εὐτυχία στόν κόσμο
τῆς πραγματικότητας.
Σ᾽ αὐτόν τόν κόσμο τῶν σκιῶν καί τῆς διαύγειας μόνο ἡ ψυχή ἔχει τήν πραγματικότητα, τήν ὁποία μπορεῖ νά φυλάξει ἤ νά χάσει.
Σέ τί βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο ἐάν κερδίσει ὅλα τά βασίλεια τῶν σκιῶν καί τῆς διαύγειας, καί χάσει τό βασίλειο τῆς πραγματικότητας;
Ὄντως, δέν τόν βοηθᾶ σέ τίποτα· εἶναι σάν νά ζεσταίνεται ἐπάνω στό φεγγάρι πού καθρεφτίζεται κάτω ἀπό τό νερό.
Σ᾽ αὐτό τόν κόσμο τοῦ ὀνείρου καί τῆς ὀνειροπόλησης, μόνο ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου φέρει τήν πραγματικότητα μέσα της.
Ἀλλοίμονο στόν ἄνθρωπο, πού καί αὐτή τή λίγη πραγματικότητα τήν μεταμορφώνει σέ ὄνειρο.
Ὅταν ξημερώσει ἡ ἡμέρα τῆς ἀφύπνισης, δέν θά ὑπάρχει τίποτε μέσα του νά ξυπνήσει.
