Έχεις με κάποιον άνθρωπο κάποια μορφή σχέσης, σύζυγος, φίλος, συγγενής, γονιός, παππούς/γιαγιά κλπ;
Κοίτα να είσαι διακριτικός και αθόρυβος. Πότε μην χρησιμοποιήσεις προστακτική. Αν θέλεις να συμβουλέψεις κάνε το με μορφή ερώτησης και βάπτισε την ερώτηση στην αγάπη του Θεού. Μην πεις τη γνώμη σου αν δεν ερωτηθείς, και αν σε ρωτήσουν απάντησε ταπεινά και όμορφα. Η απάντησή σου να είναι δρόμος ελεύθερης επιλογής και όχι επιβουλής και χειριστικότητας. Μην γκρινιάζεις ,ούτε να παραπονιέσαι. Αν είσαι γονιός μην βάλεις σαν όρο την αγάπη σου, ούτε και το τι θα πει ο κόσμος ή τι είναι το αντικειμενικά σωστό. Άφησε τον άλλον να είναι ο εαυτός του και εσύ να ενεργείς ως φωνή αύρας λεπτής. Όταν χρησιμοποιείς προστακτική στην ουσία κάνεις διάρρηξη στη ζωή του άλλου όπως ο κλέφτης σε ένα σπίτι. Χτυπάμε την πόρτα και θα μπούμε αν μας ανοίξει ο άλλος. Έτσι γίνεται και στον διάλογο και στις σχέσεις γενικά με τους ανθρώπους. Μην ζητάς να σε αγαπάνε, μην ζητάς υπηρέτες του «σωστού» και της εικόνας σου.
Είσαι γονιός, πες «Οι επιλογές σου θα είναι η ευτυχία μου παιδί μου». Είσαι παππούς/γιαγιά, καλύτερα να προσεύχεσαι παρά να μιλάς. Είσαι σε ηλικία που τα παιδιά και τα εγγόνια σου θέλουν την προσευχή σου και όχι τόσο τα λόγια σου. Είσαι σύζυγος, να σέβεσαι τον άνθρωπό σου όπως το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο. Να τον βλέπεις τον άλλον ως διαμάντι! Να το καθαρίζεις ευγενικά για να λάμπει και όχι να του εμποδίζεις τη λάμψη με τη συμπεριφορά σου. Αυτός που αγαπάει πραγματικά δεν ενοχλεί ούτε επιβάλλεται, αντίθετα προσφέρεται με θυσία και αγάπη όταν του ζητηθεί χωρίς να γίνεται ενοχλητικός.
Η Αγιότητα δεν κινείται στην τελειότητα αλλά στην συνειδητή ταπεινή ατέλεια. Εκεί γίνονται οι αθόρυβες μεταμορφώσεις και εκεί κεντάει ο Θεός τα στεφάνια της αγιότητας.
