Ένα πρωί , ξυπνήσαμε ..
Και είμαστε σαράντα – πενήντα – εξήντα ++ ..
Συνειδητοποιούμε ότι τα χρόνια πέρασαν ,
αφήνοντας λεπτά σημάδια ,
ρυτίδες στις γωνίες των ματιών ..
Το ρολόι χτυπά , αμείλικτα ,
και νιώθουμε την ανάγκη να ελέγξουμε ..
Σκεφτόμαστε τους ανθρώπους
που πέρασαν από τη ζωή μας ,
εκείνους που νοιάστηκαν για εμάς ,
εκείνους που έφυγαν νωρίς ,
εκείνους που μας έκαναν να γελάσουμε ,
να κλάψουμε , να ονειρευτούμε ..
Ξαναζούμε στιγμές ευτυχίας και μοναξιάς ,
όνειρα που ανατρέφουμε και εγκαταλείπουμε ..
Κάθε ένας χαράζει το δικό του μονοπάτι ,
Τότε καταλαβαίνουμε :
η ζωή είναι φτιαγμένη από φάσεις ,
από κύκλους ..
Κάθε στάδιο είναι μοναδικό ,
με γεύση , άρωμα , πρόσωπα και ιστορίες ..
Μαζεύουμε λοιπόν αναμνήσεις :
ονόματα , πρόσωπα , αγάπες , απογοητεύσεις ..
