π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Είναι συνηθισμένο το φαινόμενο να εκφέρουμε γνώμη με βάση την προσωπική μας εμπειρία. Αν και αυτό δεν είναι αρνητικό, όμως δεν είναι ολοκληρωμένο. Υπάρχει και άλλη θέα του θέματος, που, αν δεν τη γνωρίσουμε, δεν κατέχουμε όλη την αλήθεια.
Έτσι, ο άνθρωπος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί από ένα λόγο ή πράξη του. Πίσω και πέρα από το συγκεκριμένο λόγο του και τη συγκεκριμένη πράξη του, υπάρχει ο ψυχικός του κόσμος, ο χαρακτήρας του, το D.N.A του, η ιστορία του. Άλλωστε, υπάρχει η μετάνοια που μετατρέπει τον νουν, τη θεώρηση, τη ζωή μας. Δεν ξέρεις το αύριο του προσώπου που σήμερα του βάζεις ταμπέλες...
Υπάρχουν άγιοι που το παρελθόν τους ήταν πολύ σκοτεινό. Το φως του Χριστού, όμως, που δέχτηκαν στην καρδιά τους, φώτισε την ύπαρξή τους και άρχισαν με χαρά και όρεξη τον εσωτερικό αγώνα της κάθαρσης τους από τα μακροχρόνια πάθη και αμαρτωλές συνήθειες.
Οι βίοι των αγίων, που η Εκκλησία μάς καλεί να μελετούμε, ενθαρρύνουν την ελπίδα για την προσωπική μας αλλαγή και εξαφανίζουν την κατάκριση για τη συμπεριφορά των άλλων, γιατί αυτοί οι «άλλοι» μπορεί να είναι οι ετοιμαζόμενοι μετανοούντες και άρα ενώπιον του Θεού οι αυριανοί άγιοι.
Είναι σημαντικό για τον άνθρωπο που περνά πειρασμό να βρίσκει αδελφούς που θα του συμπαρασταθούν, αντί εχθρούς που θα τον πολεμούν με την κριτική τους.
Το πνεύμα του Ευαγγελίου, που οι άγιοι Πατέρες και Μητέρες μας εφάρμοσαν, καλεί σε αγκάλιασμα των αδυνάτων, γιατί έτσι έκανε και ο Χριστός που ως χριστιανοί έχουμε το όνομά του. Συναναστρέφετο και έτρωγε με τελώνες και πόρνες, συμπαραστάθηκε στη Μοιχαλίδα γυναίκα που κινδύνευε με λιθοβολισμό από τους «καθαρούς» Ιουδαίους.
Στο Γεροντικό αναφέρεται το εξής περιστατικό: «Κάποιοι από τους γέροντες πήγαν στον αββά Ποιμένα και του είπαν “αν δούμε τους αδελφούς να νυστάζουν στην εκκλησία, εγκρίνεις να τους σκουντήσουμε, για να είναι ξύπνιοι στην αγρυπνία;”. Αυτός τους απάντησε: “Εγώ πάντως, αν δω κάποιον αδελφό να νυστάζει, βάζω το κεφάλι του επάνω στα γόνατά μου για να τον αναπαύσω”».
Αν, κατά τον άγιο Ισαάκ το Σύρο, «Η καθαρότητα της καρδιάς φαίνεται στη συμπαράσταση στους αδύνατους που πέφτουν», είναι φανερό ότι η όποια άσκησή μας για να καθαρθεί η καρδίας μας, θα φανεί με την αποδοχή, τη συγχωρητικότητα, την ακατακρισία.
Ως άνθρωποι που θέλουμε να είναι ο Χριστός «Ο Κύριος και Θεός μας» καλούμαστε να έχουμε το δικό Του πνεύμα, τη δική Του ανοιχτή αγκαλιά προς κάθε άνθρωπο ό,τι και να είναι, όπως και να ζει. Τότε μαζί με το πνεύμα Του θα έχουμε και τη δική Του χαρά και ειρήνη, τόσο αναγκαίες και απαραίτητες για να ζήσουμε τώρα και πάντα.
