Η λέξη ‘’κουράστηκα’’ δεν αρκεί να περιγράψει το πως βγάζεις τη μέρα σου… Σέρνεσαι κυριολεκτικά…
Και όμως.
Σε βλέπω να συνεχίζεις πάλι, στους ίδιους τους γρήγορους και απαιτητικούς ρυθμούς σου.
Και αν σε ρωτήσω το ‘’γιατί;’’, μου απαντάς πως ‘’δεν υπάρχει άλλος τρόπος…’’.
‘’Μα εγώ δεν ήμουν έτσι… Μα εγώ άντεχα…’’
Ναι. Μπορεί.
Πέρασε όμως ο καιρός…
Και αν δεν το συνειδητοποιήσεις, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσεις.
Μεγαλώνεις…
Δεν έχεις τις ίδιες αντοχές με αυτές που είχες παλιά.
Μεγαλώνεις…
Και τώρα είναι που πρέπει να πάρεις το πόδι λίγο από το γκάζι.
Μεγαλώνεις…
Και ίσως πρέπει πια, να αναζητήσεις λίγη περισσότερη ποιότητα ζωής.
Μεγαλώνεις…
Και ίσως πρέπει να συνειδητοποιήσεις, πως ο κόσμος αυτός, θα συνεχίσει να υπάρχει και χωρίς εσένα.
Μιλάει το σώμα. Φωνάζει. Σου λέει ‘’κουράστηκα’’.
Και δεν στο λέει, απλά για να ξεκουραστείς.
Για να χαμηλώσεις ταχύτητα στο λέει.
Για να αλλάξεις τον τρόπο της ζωής σου.
Για να ασχοληθείς περισσότερο με τις σχέσεις παρά με τις δουλειές…
Για να ασχοληθείς περισσότερο με τη ψυχή σου, παρά με εκείνα που τα τρώει το χώμα…
