Λέει ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος:
Ὑπάρχει ταπείνωση φυσική. Εἶναι δηλαδή μερικοί ἄνθρωποι ἐκ φύσεως ταπεινοί. Ἡ φυσική ταπείνωση, λέει, εἶναι καλή μέσα στή ζωή, ἀλλά δέν ἔχει ἀξία ὡς ἀρετή.Ὑπάρχει ἔπειτα ἡ ταπείνωση πού εἶναι γνώση. Δηλαδή, ὕστερα ἀπό τήν ὅλη πείρα πού ἔχει κανείς μέσα ἀπό τούς πειρασμούς καί τά χτυπήματα τῆς ζωῆς, συνειδητοποιεῖ πλήρως τήν ἄκρα ἀδυναμία του.Ὑπάρχει, τέλος, καί ἡ ταπείνωση πού ἔρχεται πλέον ὡς χάρη Θεοῦ, εἶναι χάρισμα Θεοῦ. Αὐτή δέν εἶναι οὔτε θέμα γνώσεως ἁπλῶς οὔτε θέμα πείρας.
Τό ἴδιο θά μπορούσαμε νά ποῦμε καί γιά τήν ἀγάπη.
Μερικοί ἄνθρωποι εἶναι καλοκάγαθοι ἐκ φύσεως· ὄχι καταναγκαστικῷ τῷ
τρόπῳ. Καλό εἶναι, καί ὅλοι τούς χαίρονται. Ἀλλά ὡς ἀρετή δέν μετράει.
Εἶναι ἄλλοι πού ἔφθασαν στήν ἀγάπη μετά ἀπό ἀγώνα. Καί εἶναι καί ἡ ἀγάπη
πού ἔρχεται ὡς χάρισμα Θεοῦ.
π. Συμεών Κραγιόπουλος
