Αφιερωμένο στην Ανάσταση του Λαζάρου είναι από την Εκκλησία μας το Σάββατο, μία εβδομάδα πριν από το Πάσχα, αναγγέλλοντας την ανάσταση των νεκρών. Οι αδελφές του Λαζάρου, Μάρθα και Μαρία ειδοποίησαν τον Ιησού να επισκεφθεί τον αδελφό τους που ήταν βαριά άρρωστος, στη Βηθανία, όμως Εκείνος καθυστερεί και πηγαίνει 4 μέρες μετά το θάνατο του Λαζάρου. Οι αδελφές του τον είχαν θάψει, όπως συνηθιζόταν τότε, σε μία σπηλιά σφραγίζοντας την είσοδό της με μία μεγάλη πέτρα. Όταν έφθασε ο Ιησούς η Μάρθα, έπεσε στα πόδια του, αναφωνώντας, «Κύριε, αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δεν θα είχε πεθάνει». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Έχε πίστη μόνο, Μάρθα, και ο αδελφός σου θα αναστηθεί» και προχώρησε προς την είσοδο του τάφου, όπου προσευχήθηκε. Στη συνέχεια φώναξε: «Λάζαρε δεύρο έξω», η μεγάλη πέτρα μετακινήθηκε και ο Λάζαρος τυλιγμένος στο σάβανο εμφανίστηκε. Ο Λάζαρος, σύμφωνα, με μία εκδοχή, μετά την Ανάστασή του φυγαδεύεται στην Κύπρο, καθώς οι αρχιερείς θέλουν να τον θανατώσουν επειδή διαπιστώνουν ότι ο λαός μεταστρέφεται υπέρ του Χριστού. Εκεί ζει άλλα τριάντα χρόνια. Τα κάλαντα του Λαζάρου
Πολλά είναι τα έθιμα σε κάθε γωνιά της Ελλάδος για τη σημερινή ημέρα με πιο γνωστά τα κάλαντα του Λαζάρου, τα οποία τραγουδούν από πόρτα σε πόρτα μόνο κορίτσια ή αλλιώς οι "Λαζαρίνες" .
«Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια.
Ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι.
Ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.
Που ήσουν Λάζαρε; Που ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, τους πεθαμένους.»
«Τα Λαζαράκια»
Μικρά ψωμάκια πλασμένα σε σχήμα ανθρώπου και γεμισμένα με μέλι, σταφίδες ή καρύδια.
