Θυμάμαι μία φορά, που είχα πάει στην Κρήτη, σ’ ένα χωριό, στα Ανώγεια, είχαν έλθει κάποιες γριές για εξομολόγηση, και όταν τέλειωσαν, μου λέει μια γριά μιαν ευχή: «Να χαίρεσαι τον σταυρό σου».
Μετά ήλθε μια άλλη γριά: «Να χαίρεσαι τον σταυρό σου».
Κι εγώ παραξενεύτηκα και λέω: «Μα τι είναι αυτή η ευχή;».
Κι εγώ παραξενεύτηκα και λέω: «Μα τι είναι αυτή η ευχή;».
Και μου λένε: «Έτσι το λέμε εδώ. Για κάποιο γονιό, μάνα ή πατέρα,
λέμε: «Να χαίρεσαι τα παιδιά σου», γιατί η χαρά των γονιών είναι τα
παιδιά τους.
Όταν κανείς είναι παπάς του λέμε: «Να χαίρεσαι την ιεροσύνη σου».
Όταν κανείς είναι παπάς του λέμε: «Να χαίρεσαι την ιεροσύνη σου».
Κι όταν κανείς είναι καλόγερος ή καλόγρια τού λέμε: «Να χαίρεσαι τον σταυρό σου»».
Αυτή η ευχή, «να χαίρεσαι το σταυρό σου», νομίζω ότι είναι ένα πράγμα τόσο μεγάλο και τόσο βαθύ, που θυμίζει θεολογία του αγίου Μαξίμου του ομολογητού.
Αυτή η ευχή, «να χαίρεσαι το σταυρό σου», νομίζω ότι είναι ένα πράγμα τόσο μεγάλο και τόσο βαθύ, που θυμίζει θεολογία του αγίου Μαξίμου του ομολογητού.
