Πολύ
συχνά ακούω τους ανθρώπους να λένε: «Έχω πράγματι διαβάσει το
Ευαγγέλιο, έχω ακούσει κηρύγματα, έχω διαβάσει αυτά που έγραψαν οι
άγιοι, θα πιστέψω όμως μόνο αν μου συμβεί ένα θαύμα».
Αυτό δεν είναι αλήθεια αλοίμονο, δεν είναι αλήθεια. Δεν είμαστε ικανοί να πιστέψουμε ούτε και σ’ ένα θαύμα γιατί αυτή η ζωή ΕΙΝΑΙ ένα θαύμα, είναι γεμάτη θαύματα, γεμάτη από θεϊκές ενέργειες, την παρουσία του Θεού και παρ’ ολ’ αυτά εμείς δεν πιστεύουμε.
Το μεγαλύτερο θαύμα στη γη, η αγάπη, πάντοτε μας εμπνέει μας δίνει χαρά, ευχαρίστηση και παρ’ όλ’ αυτά δεν το καταλαβαίνουμε ότι η ζωή της γης ή της αιωνιότητας δεν έχει άλλο νόημα από την αγάπη κι έτσι εξακολουθούμε να γεμίζουμε τις ζωές μας με πράγματα που σιγά-σιγά την καταστρέφουν. Την ίδια την αγάπη την κάνουμε ρηχή ώστε τίποτα να μην απομένει από το υπέροχο φεγγοβόλημα της θεϊκής ή της γήινης αγάπης.
Αυτό όμως είναι κάτι που όλοι γνωρίζουμε, είναι ένα θαύμα το οποίο σε κάποιο στάδιο έχει αγγίξει του καθενός μας τη ζωή: γνωρίσαμε την αγάπη των γονιών μας κατά την παιδική ηλικία, Ίσως την αγάπη κάποιου γνωστού η πιθανόν εμείς οι ίδιοι ν’ αγαπήσαμε κάποιον είτε να συναντήσαμε το Χριστό έστω και για μια σύντομη στιγμή και να εκπλαγήκαμε με την αγάπη Του· η αγάπη γλυκοχαράζει παντού, παντού ακτινοβολάει κι εμείς χαιρόμαστε και ζούμε μέσα της για μια στιγμή – έπειτα ξεχνάμε ότι με την παρουσία της είχε γεμίσει τα πάντα και ότι μόνο η αγάπη έχει νόημα. Ούτε και ο αναστημένος Χριστός δεν μπορεί να μας πείσει τελείως!
Ας μην περιμένουμε λοιπόν άλλο θαύμα εκτός από το λόγο του ίδιου του Θεού ο οποίος μας μιλά για την αγάπη, για το σκοπό της ζωής και του θανάτου και για την αιωνιότητα. Ας δώσουμε προσοχή στους αληθινούς και ζωογόνους λόγους Του, ας θεωρήσουμε όλα τ’ άλλα ασήμαντα κι ας συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας στο ένα πράγμα «ου έστι χρεία» (Λκ.10.42)· η γη θα έχει γίνει τότε ουρανός, ο ουρανός θα ’χει αγκαλιάσει ο,τι το πολύτιμο της γης αυτής κι η ζωή, η ζωή του Θεού θα ’χει γίνει δική μας.
Αυτό δεν είναι αλήθεια αλοίμονο, δεν είναι αλήθεια. Δεν είμαστε ικανοί να πιστέψουμε ούτε και σ’ ένα θαύμα γιατί αυτή η ζωή ΕΙΝΑΙ ένα θαύμα, είναι γεμάτη θαύματα, γεμάτη από θεϊκές ενέργειες, την παρουσία του Θεού και παρ’ ολ’ αυτά εμείς δεν πιστεύουμε.
Το μεγαλύτερο θαύμα στη γη, η αγάπη, πάντοτε μας εμπνέει μας δίνει χαρά, ευχαρίστηση και παρ’ όλ’ αυτά δεν το καταλαβαίνουμε ότι η ζωή της γης ή της αιωνιότητας δεν έχει άλλο νόημα από την αγάπη κι έτσι εξακολουθούμε να γεμίζουμε τις ζωές μας με πράγματα που σιγά-σιγά την καταστρέφουν. Την ίδια την αγάπη την κάνουμε ρηχή ώστε τίποτα να μην απομένει από το υπέροχο φεγγοβόλημα της θεϊκής ή της γήινης αγάπης.
Αυτό όμως είναι κάτι που όλοι γνωρίζουμε, είναι ένα θαύμα το οποίο σε κάποιο στάδιο έχει αγγίξει του καθενός μας τη ζωή: γνωρίσαμε την αγάπη των γονιών μας κατά την παιδική ηλικία, Ίσως την αγάπη κάποιου γνωστού η πιθανόν εμείς οι ίδιοι ν’ αγαπήσαμε κάποιον είτε να συναντήσαμε το Χριστό έστω και για μια σύντομη στιγμή και να εκπλαγήκαμε με την αγάπη Του· η αγάπη γλυκοχαράζει παντού, παντού ακτινοβολάει κι εμείς χαιρόμαστε και ζούμε μέσα της για μια στιγμή – έπειτα ξεχνάμε ότι με την παρουσία της είχε γεμίσει τα πάντα και ότι μόνο η αγάπη έχει νόημα. Ούτε και ο αναστημένος Χριστός δεν μπορεί να μας πείσει τελείως!
Ας μην περιμένουμε λοιπόν άλλο θαύμα εκτός από το λόγο του ίδιου του Θεού ο οποίος μας μιλά για την αγάπη, για το σκοπό της ζωής και του θανάτου και για την αιωνιότητα. Ας δώσουμε προσοχή στους αληθινούς και ζωογόνους λόγους Του, ας θεωρήσουμε όλα τ’ άλλα ασήμαντα κι ας συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις μας στο ένα πράγμα «ου έστι χρεία» (Λκ.10.42)· η γη θα έχει γίνει τότε ουρανός, ο ουρανός θα ’χει αγκαλιάσει ο,τι το πολύτιμο της γης αυτής κι η ζωή, η ζωή του Θεού θα ’χει γίνει δική μας.
Μητρ. Σουρόζ Άντονυ Μπλούμ
