Το πρόβλημα με την πορνεία δεν είναι η επιθυμία για ένωση, αλλά το αποτέλεσμα, το πού καταλήγει και γιατί.
Η πόρνη «αγαπούσε πολύ».Δεν είναι αμαρτία η εσωτερική κίνηση και η δίψα για ένωση, αλλά όταν αυτή καταλήγει στο υπόγειο.
Εκεί δηλαδή που ο έρωτας δεν επιστρέφει και δεν μεταμορφώνεται σε αγάπη, αλλά καταλήγει νεκρός.
Τότε υπάρχει πρόβλημα.Γι’ αυτό στον γάμο ο έρωτας βρίσκει το δικό του λιμάνι.
Πολύ απλά διότι υπάρχει ο Χριστός μέσα στην ένωση με τον άνθρωπό μου.
«Στην ουσία η αμαρτία είναι δίψα που για τη σβήσεις πηγαίνεις σε λάθος πηγή.»
Η πόρνη «αγαπούσε πολύ».Δεν είναι αμαρτία η εσωτερική κίνηση και η δίψα για ένωση, αλλά όταν αυτή καταλήγει στο υπόγειο.
Εκεί δηλαδή που ο έρωτας δεν επιστρέφει και δεν μεταμορφώνεται σε αγάπη, αλλά καταλήγει νεκρός.
Τότε υπάρχει πρόβλημα.Γι’ αυτό στον γάμο ο έρωτας βρίσκει το δικό του λιμάνι.
Πολύ απλά διότι υπάρχει ο Χριστός μέσα στην ένωση με τον άνθρωπό μου.
«Στην ουσία η αμαρτία είναι δίψα που για τη σβήσεις πηγαίνεις σε λάθος πηγή.»
Μην κατηγορούμε τις πόρνες.Δυστυχώς τις καταδικάζουμε διότι βλέπουμε ότι πάει με κάποιον χωρίς να ξέρουμε το γιατί και τι ζητάει η καρδιά της να καλύψει.
Εμείς βλέπουμε το αποτέλεσμα, ο Χριστός όμως πάει στην αιτία.
Γι’ αυτό μας λέει να μην κρίνουμε, διότι την αιτία και την προαίρεση κάθε ψυχής δεν τη γνωρίζουμε.
Mην ξεχνάμε : «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω» (Ιωάννης 8: 7).
Έχουν σφοδρή εσωτερική κίνηση για ένωση, οι γυναίκες αυτές.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δίψα για ολοκλήρωση και ζητούν ζωντάνια, αλλά η πραγμάτωση αυτού του κενού γίνεται με ένα άλλο κενό.
Γενικά, κάθε κίνηση πάθους χρειάζεται να στραφεί όχι σε κάτι άλλο, αλλά σε Κάποιον άλλον για να αντλήσει νοηματοδότηση και ολοκλήρωση. Η πόρνη αλλάζει πυξίδα, δεν αλλάζει η εσωτερική της δίψα.
Απλά, δεν πάει πλέον να πιει δηλητήριο, αλλά ύδωρ αθανασίας.
Εκεί που γνωρίζει τον Χριστό, αντί για θηρευτής ανδρών, γίνεται θηρευτής Αγιότητας.
Αυτά τα φοβερά, τα περίεργα, τα παράλογα και παράδοξα κάνει η σχέση με τον Χριστό.
Να μην σου αλλάζει αυτό που είσαι, αλλά αυτό που κάνεις και τότε αυτό που είσαι γίνεται κάτι άλλο, μεταμορφώνεται και αγιάζεται.
Όταν μπεις σε σχέση με τον Χριστό αλλάζει ο τρόπος του υπάρχειν στη ζωή σου.
Πλέον η ύπαρξή σου έχει αναφορά σε Κάποιον και όχι σε κάτι και αυτός ο Κάποιος δεν είναι τυχαίος, είναι Αυτός που σε έπλασε.
Εκεί όλα αλλάζουν.
Έχουν σφοδρή εσωτερική κίνηση για ένωση, οι γυναίκες αυτές.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δίψα για ολοκλήρωση και ζητούν ζωντάνια, αλλά η πραγμάτωση αυτού του κενού γίνεται με ένα άλλο κενό.
Γενικά, κάθε κίνηση πάθους χρειάζεται να στραφεί όχι σε κάτι άλλο, αλλά σε Κάποιον άλλον για να αντλήσει νοηματοδότηση και ολοκλήρωση. Η πόρνη αλλάζει πυξίδα, δεν αλλάζει η εσωτερική της δίψα.
Απλά, δεν πάει πλέον να πιει δηλητήριο, αλλά ύδωρ αθανασίας.
Εκεί που γνωρίζει τον Χριστό, αντί για θηρευτής ανδρών, γίνεται θηρευτής Αγιότητας.
Αυτά τα φοβερά, τα περίεργα, τα παράλογα και παράδοξα κάνει η σχέση με τον Χριστό.
Να μην σου αλλάζει αυτό που είσαι, αλλά αυτό που κάνεις και τότε αυτό που είσαι γίνεται κάτι άλλο, μεταμορφώνεται και αγιάζεται.
Όταν μπεις σε σχέση με τον Χριστό αλλάζει ο τρόπος του υπάρχειν στη ζωή σου.
Πλέον η ύπαρξή σου έχει αναφορά σε Κάποιον και όχι σε κάτι και αυτός ο Κάποιος δεν είναι τυχαίος, είναι Αυτός που σε έπλασε.
Εκεί όλα αλλάζουν.
Ο Οίκος του Όρθρου της Μεγάλης Τετάρτης τα λέει όλα: Θέλει κότσια να μισήσεις τα έργα της αμαρτίας και να ακολουθήσεις τον Χριστό: «Ἡ πρῴην ἄσωτος Γυνή, ἐξαίφνης σώφρων ὤφθη, μισήσασα τὰ ἔργα, τῆς αἰσχρᾶς ἁμαρτίας, καὶ ἡδονὰς τοῦ σώματος, διενθυμουμένη τὴν αἰσχύνην τὴν πολλήν, καὶ κρίσιν τῆς κολάσεως, ἣν ὑποστῶσι πόρνοι καὶ ἄσωτοι, ὧνπερ πρῶτος πέλω, καὶ πτοοῦμαι, ἀλλ’ ἐμμένω τῇ φαύλῃ συνηθείᾳ ὁ ἄφρων, ἡ πόρνη δὲ γυνή, καὶ πτοηθεῖσα, καὶ σπουδάσασα ταχύ, ἦλθε βοῶσα πρὸς τὸν Λυτρωτήν. Φιλάνθρωπε καὶ οἰκτίρμον, ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν ἔργων μου ῥῦσαί με.»
Το θέμα δεν είναι απλά να προσκυνάμε και να ομολογούμε τον Χριστό αλλά να θέλουμε να αλλάξουμε με τον Χριστό και η ομολογία θα είναι η φανέρωση του προσώπου Του στην καθημερινότητά μας.
