Κάθε μέρα ο Θεός ψιθυρίζει, απλώς οι ψίθυροι Του δεν είναι πάντα λέξεις.
Μερικές φορές είναι το φως που πέφτει ακριβώς τη στιγμή που χρειάζεσαι ένα σημάδι.
Άλλες φορές είναι ένας άνθρωπος που εμφανίζεται από το πουθενά για να σου πει αυτό που η καρδιά σου αδυνατεί να αρθρώσει.
Ή μια σύμπτωση τόσο ακριβής, που καταλαβαίνεις πως δεν είναι σύμπτωση.
Ο Θεός δεν χτυπάει πάντα δυνατά τις πόρτες μας, συχνά αφήνει ένα μικρό άνοιγμα, ένα αεράκι που περνάει και φέρνει μαζί του ειρήνη.
Μας συναντά στα πιο απλά,στην τρυφερότητα ενός βλέμματος,
στη δύναμη μιας προσευχής που απαντήθηκε βουβά,στην ανακούφιση που νιώθεις χωρίς καν να ξέρεις γιατί.
Και έτσι, ανεπαίσθητα αλλά σταθερά, μας τραβά κοντά Του,μας θυμίζει ότι δεν είμαστε μόνοι,ότι υπάρχει ένας ρυθμός μεγαλύτερος από εμάς, κι ένας δρόμος που φωτίζεται βήμα βήμα..
Γιατί ο Θεός δεν περιμένει να Τον βρούμε.
Μας βρίσκει Εκείνος, με τρόπους θαυμαστούς ..πάντα και παντού.
