Μια Κυριακή πρωι στο κήρυγμα ο π.Κωνσταντινος μας είπε:
«Ἀλήθεια, ἄν σᾶς ἔλεγε ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στόν χορό τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε Ἀπόστολοι, μοῦ φέρνετε ἕνα βιογραφικό σας». Τί θά γράφατε;
Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε. Τό ἀπήντησε σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό κείμενο πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο. Εἶναι ἕνα κείμενο τό ὁποῖο εἶναι βιογραφικό, πού ἀφορᾶ κάθε χριστιανό καί ταυτόχρονα μιά καταπληκτική διακήρυξη τῆς ἐλευθερίας τοῦ κάθε προσώπου. Ἀκοῦστε τό βιογραφικό πού ἔπρεπε νά γράψετε:
Ὄνομα: Μωρός.
Ἐπώνυμο: Ἄτιμος.
Ἡλικία: Ἐπιθανάτιος (κοντεύω νά πεθάνω).
Διεύθυνση: Ἄστεγος (ἄστατος).
Ἐπάγγελμα: Θεατρίνος, μέ κοινό ἀγγέλους καί ἀνθρώπους.
Οἰκονομική κατάσταση: Πεινασμένος, διψασμένος, γυμνός.
Προσόντα: Κάθαρμα καί σκουπίδι
Σωματική κατάσταση: Ἀσθενής.
Προϋπηρεσία: Ἔσχατος. Σέ ἐλεεινές θέσεις.
Ἐργασία: Χειρωνακτική.
Μόρφωση: Εἶχα δέκα χιλιάδες δασκάλους (μυρίους παιδαγωγούς) ἀλλ᾽ ὄχι πολλούς πού μέ γέννησαν στόν Χριστό.
Γλῶσσες: Λοιδωρούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν.
Τί προτείνετε γιά τό μέλλον; Παρακαλῶ νά μοῦ μοιάσετε (μιμηταί μου γίνεσθε).
Ἄν αὐτό τό βιογραφικό -τοῦ ἀποστόλου Παύλου- τό ᾽παιρνε κάποιος τοῦ κόσμου κι ὄχι ὁ Χριστός, θά ἔλεγε: Ντροπή, ντροπή…
Κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος θά ἀπαντοῦσε: Δέν ντρέπομαι γι’ αὐτά πού σᾶς γράφω, γιατί εἶστε παιδιά μου ἀγαπητά καί θέλω νά σωθεῖτε.
Τό βιογραφικό τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τό ἀπογυμνωμένο ἀπ᾽ ὅλη τή σκέτη ὑποκρισία πού κουβαλᾶμε στόν κόσμο μέσα. Αὐτοί εἴμαστε μπροστά στόν Χριστό...και...οι περισσότεροι ... μείναμε να κοιτάζουμε ο ένας τον αλλο μηπως και κάποιος μας εξηγήσει τα λογια που πολυ συχνα μας έλεγε: δεν ειναι τιποτα δικό μου,ολα, απο τους πατερες ειναι κλεμμενα
«Ἀλήθεια, ἄν σᾶς ἔλεγε ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στόν χορό τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε Ἀπόστολοι, μοῦ φέρνετε ἕνα βιογραφικό σας». Τί θά γράφατε;
Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε. Τό ἀπήντησε σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό κείμενο πού ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο. Εἶναι ἕνα κείμενο τό ὁποῖο εἶναι βιογραφικό, πού ἀφορᾶ κάθε χριστιανό καί ταυτόχρονα μιά καταπληκτική διακήρυξη τῆς ἐλευθερίας τοῦ κάθε προσώπου. Ἀκοῦστε τό βιογραφικό πού ἔπρεπε νά γράψετε:
Ὄνομα: Μωρός.
Ἐπώνυμο: Ἄτιμος.
Ἡλικία: Ἐπιθανάτιος (κοντεύω νά πεθάνω).
Διεύθυνση: Ἄστεγος (ἄστατος).
Ἐπάγγελμα: Θεατρίνος, μέ κοινό ἀγγέλους καί ἀνθρώπους.
Οἰκονομική κατάσταση: Πεινασμένος, διψασμένος, γυμνός.
Προσόντα: Κάθαρμα καί σκουπίδι
Σωματική κατάσταση: Ἀσθενής.
Προϋπηρεσία: Ἔσχατος. Σέ ἐλεεινές θέσεις.
Ἐργασία: Χειρωνακτική.
Μόρφωση: Εἶχα δέκα χιλιάδες δασκάλους (μυρίους παιδαγωγούς) ἀλλ᾽ ὄχι πολλούς πού μέ γέννησαν στόν Χριστό.
Γλῶσσες: Λοιδωρούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν.
Τί προτείνετε γιά τό μέλλον; Παρακαλῶ νά μοῦ μοιάσετε (μιμηταί μου γίνεσθε).
Ἄν αὐτό τό βιογραφικό -τοῦ ἀποστόλου Παύλου- τό ᾽παιρνε κάποιος τοῦ κόσμου κι ὄχι ὁ Χριστός, θά ἔλεγε: Ντροπή, ντροπή…
Κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος θά ἀπαντοῦσε: Δέν ντρέπομαι γι’ αὐτά πού σᾶς γράφω, γιατί εἶστε παιδιά μου ἀγαπητά καί θέλω νά σωθεῖτε.
Τό βιογραφικό τοῦ κάθε ἀνθρώπου, τό ἀπογυμνωμένο ἀπ᾽ ὅλη τή σκέτη ὑποκρισία πού κουβαλᾶμε στόν κόσμο μέσα. Αὐτοί εἴμαστε μπροστά στόν Χριστό...και...οι περισσότεροι ... μείναμε να κοιτάζουμε ο ένας τον αλλο μηπως και κάποιος μας εξηγήσει τα λογια που πολυ συχνα μας έλεγε: δεν ειναι τιποτα δικό μου,ολα, απο τους πατερες ειναι κλεμμενα
