Ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει ένα δράκο. Όχι της
ιστορίας, μα των αρχέτυπων συμβόλων της ψυχής μου. Γιατί εκτός από την ιστορία
εκεί έξω, εκτός τον χρόνο που μετρά το ρολόι του χεριού σου, υπάρχει κι μια
άλλη ιστορία που γράφεται στα φύλλα της καρδιάς σου, υπάρχει κι ένας άλλος
χρόνος που ονομάζεται ψυχικός. Εκεί λοιπόν μάχομαι καθημερινά με τους δράκους
της ύπαρξης μου, τις σκιές που σκοτεινιάζουν το υπαρξιακό τοπίο μου.
Αυτόν λοιπόν τον δράκο σκότωσε και σκοτώνει
καθημερινά ο Άγιος Γεώργιος στις ψυχές εκείνων που τον επικαλούνται, τον δράκο
που ζει μέσα μου, που χάνεται και απλώνεται στα σκοτάδια της καρδιάς μου και
καθημερινά τρομάζει τις επιθυμίες μου, βγάζει φωτιές και καίει τα όνειρα μου,
αγριεύει, οργίζεται και προσπαθεί να απελπίσει τον ορίζοντα μου. Να χάσω
προσπαθεί τον δρόμο προς την πνευματική ωρίμανση και ολοκλήρωση. Το Χριστό
πολεμά μέσα από την ευθύνη μου να υπάρξω ως πρόσωπο.
Τον δρακοκτόνο λοιπόν Αϊ Γιώργη παρακαλώ, την
τέχνη να μου μάθει, πως το δαμάζουν εκείνο το θεριό που κατοικεί στα απάτητα τα
μερη της ψυχής μου.
π. λίβυος
