Όταν πριν μερικά χρόνια ξεκίνησα την πνευματική μου ζωή έβαλα
ξανά στην καθημερινότητα μου την προσευχή που την είχα αφήσει δυστυχώς
μεγαλώνοντας κάπου πίσω, εκεί γύρω στα δέκα μου χρόνια, όταν κάθε βράδυ
πριν κοιμηθώ προσευχόμουν στο Χριστούλη και την Παναγίτσα μου στην
εικόνα που είχα πάνω από το κρεβάτι μου!
Τώρα όμως είναι διαφορετικά! Άνοιξε
μπροστά μου ένας καινούριος κόσμος πνευματικός, ένας θησαυρός, ένας
πλούτος προσευχών… παρακλήσεις στην Παναγία, παρακλητικοί Αγίων,
απόδειπνο, ψαλμοί! Προσευχή είναι ακόμα και το άνοιγμα της καρδιάς μας
στο Θεό, να Του πούμε τον πόνο μας, τα βάσανα μας! Ακόμα κι ένας
στεναγμός της ψυχής μας! Προσευχή είναι και η σιωπή μας όταν είμαστε
μαζί Του γιατί Εκείνος μας ακούει και χωρίς να Του μιλάμε! Προσευχή
είναι και η έκφραση ευγνωμοσύνης, όχι μόνο το αίτημα αλλά και το
ευχαριστώ! Και τελικά προσευχή είναι η προσέγγιση στο Θεό και η
συνομιλία μαζί Του! Και σημασία έχει όχι μόνο να Του μιλάμε αλλά να
ακούμε μυστικά κι αυτά που μας λέει Εκείνος! Κι άλλες φορές η απάντηση
είναι ‘ ναι’ , άλλες ‘όχι’, και άλλες ‘ κάνε υπομονή’!
Σ’όλα αυτά τα χρόνια που προσπαθώ να διάγω βίο πνευματικό έχω
βιώσει και το ‘ναι’ και το ‘όχι’ και το ‘περίμενε’! Στο ‘ναι’ φυσικά
ευτυχία…στο ‘όχι’ μούτρα… στο ‘περίμενε’ δυσανασχέτηση! Έπρεπε
να μεσολαβήσουν διάφορες θλίψεις και δοκιμασίες οι οποίες με ωρίμασαν
πνευματικά, με βοήθησαν να φωτιστώ και να κατανοήσω λίγο βαθύτερα την
παιδαγωγία και την Αγάπη του Θεού, έτσι ώστε αργότερα να υποδέχομαι με
ευγνωμοσύνη και ταπεινότητα και το ‘ναι’ και το ‘όχι’ και το ‘περίμενε’ !
Ήξερα πλέον βιωματικά ότι σε κάθε περίπτωση ‘ πάντα ενεργεί εις
αγαθόν’! Και συνειδητοποίησα πως η οποιαδήποτε αντίσταση μου στο θέλημα
Του δεν προσδίδει καμία απολύτως ωφέλεια φυσικά παρά μόνο ζημία!
Όσο περνούσε ο καιρός μέσα από τη συμπόρευση μου με τον Κύριο
και τις εμπειρίες μου διαπίστωνα με χαρά ότι οι παρεμβάσεις Του δεν
ήταν πάντα προς τη διόρθωση των εξωτερικών συνθηκών αλλά προς την
εσωτερική μου αλλοίωση! Ο Κύριος άλλαζε την οπτική με την οποία
έβλεπα τα πράγματα! Άλλαζε τη νοοτροπία μου, τον τρόπο με τον οποίο
βίωνα ό,τι μου συνέβαινε! Και αυτό δεν ήταν ασύνδετο με την παράλληλη
εργασία μου για την καλλιέργεια των αρετών και τη λείανση των παθών!
Δηλαδή παλαιότερα με ενοχλούσε μια παρατήρηση γιατί ήμουν πολύ
εγωίστρια, τώρα όμως δε με πολύ νοιάζει γιατί έχω πιο πολλή ταπείνωση!
Παλαιότερα στενοχωριόμουν πολύ στην έλλειψη υλικών αγαθών γιατί ήμουν
υλίστρια, φιλάργυρη, φιλήδονη, γαστρίμαργη, τώρα όμως έχω αρχίσει να
ρεμβάζω προς τον ουρανό και να μην κοιτάω τόσο πολύ στη γη! Νιώθω πιο
ευάρεστα με την πνευματικότητα που καλλιεργείται σιγά σιγά μέσα μου!
Ναι! Έχει γίνει μια ανατροπή… όχι τα πάνω κάτω αλλά τα κάτω πάνω!
Τώρα οι θλίψεις και τα προβλήματα μπορεί να μην φεύγουν από τη μέση
για πολύ καιρό όμως δεν με τραβάνε προς τα κάτω γιατί η ψυχή μου
ανεβαίνει προς τον ουρανό! Την ελκύει ο μεγαλύτερος μαγνήτης που υπήρξε
ποτέ… ο Χριστός! Και τί είναι σπουδαιότερο;
Να αλλάξει μια συνθήκη ή να αναβαθμιστεί, να αποθεωθεί ο έσω
άνθρωπος; Ο Κύριος μας χαλυβδώνει, μας δίνει τη Δύναμη Του και τη Χάρη
Του να περπατήσουμε τη στενή και τεθλιμμένη Οδό που οδηγεί στη Βασιλεία
των Ουρανών! Ας κρατάμε στη μνήμη μας πάντα τον προορισμό και ας μη
χάνουμε το θάρρος μας! Και ας θυμόμαστε πως πάντα οι προσευχές μας έχουν
ωφέλεια για την ψυχή μας! Τί σημαντικότερο… τί τιμή… τί δώρο… τί ευλογία… η συνομιλία με το Δημιουργό μας!
