Ο
σημερινός παράλυτος της ευαγγελικής περικοπής αδελφοι μου, θεραπεύεται
από τον Κύριο με την φράση «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαις σου». Από
τον λόγο του Χριστού αποκαλύπτεται η άμεση σχέση της αμαρτίας και της
ασθένειας. Άλλωστε η αμαρτία είναι αρρώστια, είναι νόσος που εκδηλώνεται
στην ψυχή και επηρεάζει όλη την ύπαρξη. Σώμα και ψυχή ενωμένα
μεταδίδουν το ένα στο άλλο τις ασθένειες τους. Όταν το σώμα νοσεί
βαραίνει την ψυχή, όταν η ψυχή νοσεί πιέζει το σώμα. Πως όμως η αμαρτία
θεραπεύεται; Πολλοί Πατέρες ονομάζουν την Εκκλησία θεραπευτήριο,
νοσοκομείο μέσα στο οποίο ο άνθρωπος νοσηλευεται, παρηγορείται,
θεραπευεται.
Το
μυστήριο στο οποίο ο άνθρωπος, με ταπείνωση αρνείται την αμαρτία του,
την αρρώστια του και με τη χάρη, το έλεος Του Θεού και την μετάνοια του
θεραπεύεται, είναι η εξομολόγιση. Όμως ακόμη και σήμερα υπάρχει άγνοια
και όχι μετάνοια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλοί, ένω εξομολογούνται, να
είναι αμετανόητοι άρα αθεράπευτοι και άλλοι να θεωρούν εξομολόγηση ότι
τελικά δεν έχει καμία σχέση με το μυστήριο. Αξίζει να δούμε και να
βρούμε τον πραγματικό δρόμο της μετανοίας και να οδηγηθουμε γνήσια στο
μυστήριο της θεραπε’ιας.
α. Πολλοί
δηλώνουν ότι εξομολογήθηκαν στο εικόνισμα. Το συγκεκριμένο γεγονός ας το
ονομάσουν προσευχή λαο όχι εξομολόγηση. Μέσα στο Ευαγγέλιο μας δίνονται
εικόνες που έχουν άμεση σχέση με την πνευματική ζωή. Ας θυμηθούμε την
άρνηση του Αποστόλου Πέτρου. Ο Κύριος για να τον θεραπεύσει από το
γεγονός αυτό, παίρνει τον Απόστολο Ιωάννη και τον Πέτρο και συνομιλούν.
Τρεις φορές ο Πέτρος εξομολογείται την αγάπη του στον Κύριο. ‘Ετσι
θεραπεύεται. Οι Πατέρες λένε ότι ο Πέτρος ομολογεί, ο Ιωάννης είναι ο
μάρτυρας της ομολογίας, όπως ο πνευματικός στο μυστήριο και ο Κύριος
δίνει την άφεση. Αυτή είναι η υπόσταση του μυστηρίου.
β. Πολλοί
εξομολογούνται όχι σύμφωνα με την κατάσταση της ψυχής, αλλά την αναμονή
μιας εορτής. Μετανοούμε μόνο τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και το καλοκαίρι
στην εορτή της κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου; Τον υπόλοιπο χρόνο δεν
αμαρτάνουμε; Δεν ενοχλεί η κατάσταση της ψυχής μας; Ο Ιερός Χρυσόστομος
μας λέει ότι ο καιρός της εξομολόγησης είναι καιρός μετανοίας και η
μετάνοια είναι η αδιάλειπτη εργασία του χριστιανού.
γ. Πολλοί
ζητούν την συγχωρητική ευχή και θεωρούν ότι εξομολογηθηκαν. Η ευχή η
οποία διαβάζεται από τον πνευματικό συγχωρεί τις αμαρτίες που καταθέσαμε
με βαθειά ταπεινωση και ειλικρινή μετάνοια.
δ.
Στερεότυπη είναι η φράση «δεν σκότωσα δεν έκλεψα». Φράση που αποκαλύπτει
ότι δεν δούλεψα με τον εαυτό μου, δεν εξέτασα ταπεινά το παρελθόν μου.
Πολλές φορές σκοτώνουμε τον άλλον, αφού είναι σαν να μην υπάρχει για
εμάς. Πολλές φορές κλέψαμε την χαρά, τη δύναμη, τον αγώνα του άλλου.
Ταπεινή αυτοεξέταση χρειάζεται για να ζήσουμε την λύτρωση της θεραπείας
και την χαρά του ελέους του Θεού.
ε. Στην
εξομολόγηση καταθέτω, την αμαρτία μου, την κατάστασή μου, το σκοτάδι μου
και όχι τη ζωή, την συμπεριφορά του άλλου. Στο μυστήριο εγώ στέκομαι
ενώπιον του Θεού, με όλη μου τη ζωή και όχι ο άλλος όσο κι αν με έχει
επηρεάσει. Την ευθύνη μου κοιτώ αυτή την ιερή στιγμή και όχι την ευθύνη
του άλλου.
στ. Η
εξομολόγη δεν αφορά μόνο τους ηλικιωμένους, αλλά τους πάντες. Πιστεύουμε
πως ο νέος δεν έχει την ανάγκη για θεραπεία. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
βάζει ταπεινά ως παράδειγμα τον εαυτό του και λέει «όταν ήμουν νέος
έλεγα άμα γεράσω θα αγιάσω. Όμως τα πάθη μου έγιναν αγκάθια με ρίζα
βαθειά και τώρα στα γεράματα δεν μπορώ να τα αγγίξω».
Με αληθινή
διάθεση μετανοίας, με ταπεινό φρόνημα, με ειλικρίνεια, με πίστη στην
αγάπη και στο έλεος του Θεού, ας προσέλθουμε στο μυστήριο της
εξομολογήσεως για να ζήσουμε τη χαρά της λύτρωσης και την ευλογία της
θεραπείας μας.
