Ο Έλληνας Γιάννης Αντετοκούνμπο βραβεύτηκε ως ο κορυφαίος παίκτης του Αμερικανικού επαγγελματικού πρωταθλήματος μπάσκετ NBA.
Καταγόμενος από μια οικογένεια μεταναστών ο Γιάννης, ο οποίος πήρε την
ελληνική υπηκοότητα με πολιτικές πιέσεις, όταν φαινόταν πως θα γίνει
σπουδαίος, αλλά οι γραφειοκρατικές προϋποθέσεις τον άφηναν πίσω, μας
έδειξε ότι η διαφορετικότητα δεν είναι εμπόδιο για να ανήκει κάποιος σε
πατρίδα, πίστη,
κοινωνία. Αρκεί να πάρει την απόφαση ότι η ζωή θέλει κόπο! Ότι δεν
χρειάζεται να μένουμε στην αντίληψη των άλλων για το πρόσωπό μας, για τα
χαρακτηριστικά μας, για τα στοιχεία της ύπαρξής μας, αλλά να παλεύουμε
γι’ αυτό που βάζουμε στόχο και όνειρο. Να μένουμε δηλαδή ελεύθεροι, με
“ψυχή στητή κι ολόρθια” και να αισθανόμαστε ότι η ιστορία του τόπου που
γεννηθήκαμε ή επιλέξαμε να ζήσουμε μπορεί να μας συμπεριλάβει!
Το
βλέπουμε αυτό συχνά! Γηγενείς να μην αγαπούνε την Ελλάδα. Να
περιφρονούν ιστορία, θρησκευτική πίστη, παράδοση, πολιτισμό, σημαία, να
θεωρούν ότι ο τόπος στον οποίο γεννήθηκαν και μεγάλωσαν δεν τους λέει
κάτι πέρα από την επιβίωση! Να ξεριζώνουν από την συνείδησή τους και,
κάποτε, να θέλουν να ξεριζώσουν και από την συνείδηση των άλλων, ωσάν
την κολοβή αλεπού του Αισώπου, την ταυτότητα, το ανήκειν, το χτες που
νοηματοδοτεί το σήμερα και γεννά βάσεις για το αύριο, αλλά και την
δυνατότητα με κόπο να μπορούν να πάνε μπροστά!
Ιδίως
στην νεώτερη γενιά, η γκρίνια και η μεμψιμοιρία, απότοκα μιας κρίσης
αξιακής, που οδήγησε στην οικονομική, γέννησε και την αντίληψη ότι για
όλα φταίνε οι άλλοι, οι ξένοι, το κράτος, η κοινωνία, αυτοί που δεν
δίνουν ευκαιρίες, αυτοί που εκμεταλλεύονται τον κόπο όλων για ένα
κομμάτι ψωμί. Δεν είναι όλες οι αιτιάσεις ψεύτικες.
Ακόμη κι έτσι όμως, η παράδοσή μας έχει δύο φράσεις σπουδαίες: “ψηλά το
κεφάλι και δουλειά” και “συγχώρα και προχώρα”! Όταν αισθανόμαστε ότι
γνώμονας για να προχωρήσουμε στην ζωή, μέσα από τις όποιες αντιξοότητες
του περιβάλλοντος και του καιρού, είναι η αξιοπρέπεια, ο κόπος, η
προσαρμογή, η δίψα ελευθερίας, η επιμονή και η υπομονή, σε συνδυασμό με
την πίστη στον Θεό και την πρόνοιά Του για τον καθέναν μας, τότε έχουμε
κάνει το βήμα να μην λυγίσουμε! Όταν οι άλλοι, ακόμη και στην κακία και
την απόρριψη της διαφορετικότητάς μας, είναι αφορμή για να πεισμώσουμε,
να μην καταθλιβούμε, αλλά να αγωνιστούμε για να δείξουμε τα καλύτερα της
καρδιάς και της ψυχής μας, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε!
Η
ζωή θέλει κόπο! Ο Έλληνας το ήξερε από την αρχή της παρουσίας του στον
κόσμο! Κόπο για να υποτάξει την γη, το άγονο να το κάνει γόνιμο! Κόπο να
παλέψει και να νικήσει την θάλασσα, να μην φοβηθεί την περιπλάνηση ως
Οδυσσέας και να γνωρίσει πόλεις και νοοτροπίες, αλλά και να γεννήσει
πλούτο! Κόπο να κρατήσει την ελευθερία από τις επιβουλές! Κόπο να χτίσει
φιλοσοφία και πολιτισμό που ξεπερνούν την καθημερινότητα! Κόπο να βρει
νόημα αγάπης, αιωνιότητας, νίκης κατά του θανάτου! Κόπο να χτίσει πόλεις
και κοινότητες στις οποίες η αλήθεια δεν είναι ατομικό κατόρθωμα αλλά
γεγονός κοινωνίας! Κόπο να καλλιεργήσει τα χαρίσματα! Κόπο να πει ναι
στον Θεάνθρωπο που μεταμόρφωσε το ωραίο σε φιλοκαλία!
Ο Έλληνας Γιάννης, που είναι παγκόσμιο φαινόμενο, μας δείχνει δρόμους ζωής!
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
