Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, μας διηγείται ένα ακόμη συγκλονιστικό θαύμα που επιτέλεσε ο Χριστός μας, αυτή τη φορά σε έναν άνθρωπο τυφλό, ο οποίος καθόταν, σύμφωνα με την ευαγγελική διήγηση, σε έναν δρόμο της Ιεριχούς και ζητιάνευε. Ένας άνθρωπος, ανήμπορος και μόνος, παραμελημένος και ξεχασμένος από συγγενείς και φίλους, που τελικά κατάφερε να δεχτεί τη θεϊκή και θαυματουργική παρέμβαση του Κυρίου, γιατί; Γιατί ο άνθρωπος αυτός, αναγνώρισε τον Χριστό ως Σωτήρα και λυτρωτή του και παρέδωσε τον εαυτό του ολόκληρο στην αγάπη του Θεού.
Ας δούμε, όμως, τη σημερινή ευαγγελική περικοπή από την αρχή. Ο Χριστός μας πλησίαζε τη μικρή πόλη της Ιεριχούς και καθώς διερχόταν κάποιο δρόμο, ακούει έναν τυφλό άνθρωπο που ζητιάνευε για να ζήσει, να τον φωνάζει δυνατά, λέγοντάς Του: «Ιησού Υιέ του Δαυίδ, ελέησόν με». Εκείνοι που προπορεύονταν, έσπευσαν να τον επιτιμήσουν και να τον κάνουν να σωπάσει, αλλά εκείνος όχι μόνο δε σώπασε, αλλά συνέχισε να κραυγάζει με περισσότερη δύναμη. Αφού σταμάτησε ο Ιησούς, έδωσε εντολή να τον φέρουν μπροστά Του. Όταν ο τυφλός πλησίασε, τον ρώτησε ο Χριστός: «τι θέλεις να σου κάνω»; Και εκείνος απάντησε: «Κύριε θέλω να δω το φως μου». Τότε ο Ιησούς του αποκρίθηκε: «ανάβλεψον η πίστη σου σε έσωσε» και αμέσως ο τυφλός είδε το φως του κόσμου και δόξασε τον Θεό.
Αδελφοί μου, είναι πολύ σημαντικό, για τη δική μας πνευματική πορεία, να μην προσπεράσουμε αυτήν την όμορφη και τόσο διδακτική ευαγγελική περικοπή, αλλά να προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε σ’ αυτήν και να αξιοποιήσουμε τα θεία διδάγματά της. Τί ήταν αυτό που έκανε τον Χριστό να σταματήσει μπροστά στον τυφλό του σημερινού Ευαγγελίου και να του προσφέρει απλόχερα τη θαυματουργική Του βοήθεια; Ήταν η αληθινή πίστη αυτού του ανθρώπου που εκφράστηκε με διάφορους τρόπους.
Ο τυφλός αποκάλεσε τον Κύριο Υιό του Δαυίδ, γιατί υπήρχε η παράδοση ότι «εκ του οίκου Δαυίδ» θα προερχόταν ο αναμενόμενος Μεσσίας. Άρα, με αυτήν την προσφώνηση του ο τυφλός, αναγνωρίζει τον Χριστό ως Μεσσία και Θεό. Και δε μένει μόνο στην αναγνώριση, αλλά παραδίνει τον εαυτό του στην αγάπη και το έλεος του Χριστού. Αυτό πως το συμπεραίνουμε; Από τη λέξη που χρησιμοποιεί και πάλι ο τυφλός. Φωνάζει στον Χριστό να τον ελεήσει. Δεν περιορίζει το αίτημά του μονάχα στη θεραπεία του και στην αποκατάσταση της υγείας των ματιών του, αλλά ζητάει το έλεός Του και με τον τρόπο που φωνάζει δείχνει ότι θέλει πραγματικά να συναντηθεί με τον Χριστό, γιατί τον αγαπά και τον εμπιστεύεται. Και στη συνέχεια, ο Χριστός μας, αναγνωρίζοντας την πίστη και την αγάπη αυτού του βασανισμένου ανθρώπου έρχεται και τον υπερυψώνει στο χώρο του θαύματος. Δίνει φως στα μάτια του τυφλού και του ανοίγει ένα νέο δρόμο για να πορευθεί από εδώ και στο εξής με αξιοπρέπεια και σεβασμό από τους άλλους.
Αδελφοί μου, σήμερα ο Χριστός μας πέρασε μπροστά από τον τυφλό της Ιεριχούς. Ο άνθρωπος αυτός, δεν είχε το φως των οφθαλμών του για να τον δει και να τον αναγνωρίσει. Είχε, όμως, κάτι πολύ πιο σημαντικό, την πίστη του. Και η πίστη βλέπει, γνωρίζει, αισθάνεται την παρουσία του Θεού στον κόσμο. Πίστη, κατά την έκφραση του Αποστόλου Παύλου είναι: «πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». Δηλαδή, πίστη σημαίνει βεβαιότητα γι’ αυτά που δε βλέπουμε. Αυτήν την αληθινή, τη γνήσια, την ουσιαστική πίστη χρειαζόμαστε και εμείς, για να βλέπουμε, να γνωρίζουμε και να αισθανόμαστε την παρουσία του Θεού στη ζωή μας.
«Η πίστις σου σέσωκέ σε», άκουσε ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου. Δηλαδή, η πίστη σου σε έσωσε. Αυτήν την πίστη περιμένει και από εμάς ο Θεός, αδελφοί μου, για να μας χαρίσει τη σωτηρία μας. Τι σημαίνει σωτηρία; Η λέξη σωτηρία προέρχεται από τη λέξη σώος, που σημαίνει ολόκληρος. Αυτό εννοούμε όταν λέμε, ότι ο Θεός θα μας σώσει. Θα μας αποκαταστήσει, δηλαδή, ολόκληρους στη Βασιλεία των ουρανών. Αμήν.
