Αν λοιπόν από την αρχή και από τα πρώτα τους βήματα απομακρύνουμε τα παιδιά από την πονηριά και τα χειραγωγήσουμε προς την άριστη οδό, η ευσέβεια θα τους γίνει ένα είδος συνήθειας και φύσεως.
Έτσι, δεν θα μεταστρέφονται εύκολα με τη θέλησή τους προς το κακό, γιατί η συνήθεια αυτή, θα τα βοηθεί να πράττουν τα καλά έργα. Έτσι θα γίνουν για μας σεβαστότερα από τους γέροντες και χρησιμότερα στις δημόσιες υποθέσεις, αφού θα παρουσιάζουν στη νεότητά τους, τις αρετές των γεροντότερων.
Σαν το κερί είναι η ψυχή (τού μικρού παιδιού). Αν κάνεις ψυχρές συζητήσεις, την σκλήρυνες και την πώρωσες. Αν όμως κάνεις θερμές συζητήσεις, την μαλάκωσες και τότε χαράζεις την εικόνα του Χριστού.
Ας μην επιτρέπουν οι γονείς στα παιδιά τους, να κάνουν τίποτε ευχάριστο, που όμως είναι βλαβερό, ούτε να τους κάνουμε όλα τα χατίρια, επειδή τάχα είναι παιδιά. Προπαντός, ας τα κρατάμε σε σωφροσύνη. Γιατί η ακράτεια είναι που καταστρέφει πάνω από όλα την νεότητα.
