To xωράφι δεν καλλιεργείται κοιτάζοντάς το , ούτε με μαγικά. Θέλει κόπο, ιδρώτα, πόνο, δυσκολία, επιθυμία και αποφασιστικότητα.
Το ίδιο είναι και η ανθρώπινη καρδιά. Δεν αλλάζουμε κάνοντας μόνο κάποιες εξωτερικά τυπικές θρησκευτικές πράξεις. Η καλλιέργεια της καρδιάς θέλει μάχες με τον εαυτό και τα πάθη και κραυγή προς τον Χριστό για να έρθουνε οι αλλαγές. Μακάριοι οι άνθρωποι που αγωνίζονται να αλλάξουν και να μεταμορφώσουν την καρδιά τους ώστε να αλλάξουν υπαρξιακό προσανατολισμό.
Στη διάρκεια της ζωής μας περνάμε όλα τα στάδια που περιγράφει ο Κύριος στην παραβολή του Σπορέως. Πολλές φορές δεν θέλουμε να ακούσουμε , άλλες στιγμές πετρώνει η καρδιά μας, άλλες φορές ακόμα έρχονται μέριμνες που δεν αντέχουμε και μας κλέβουν τη ζωή. Το θέμα είναι να παλέψουμε να καλλιεργήσουμε και να διατηρήσουμε την καρδιά μας γή αγαθή και για να γίνει αυτό θέλει πάλη και αγώνα.
Σε ποιά κατάσταση θα μας βρει ο θάνατος και η μεγάλη συνάντηση με τον Χριστό; Τί χωράφι θα προσφέρουμε για να προστεθεί στην έκταση του παραδείσου; Έκταση με πέτρες, αγκάθια και σκληρό έδαφος ή γη αγαθή ανθισμένη με αρετές;
Η ομορφιά της ζωής έγκειται στο γεγονός ότι θα γίνει τελικά αυτό που θέλουμε, όπως το θέλουμε και μάλιστα με Θεία βοήθεια. Αυτό που θα κάνουμε και θα αποφασίσουμε θα το πράξουμε με τον τρόπο του Χριστού ή του κόσμου τούτου; Έχουμε αυτεξούσιο και ελευθερία, αλλά αυτό δίνει βάρος ευθύνης στις επιλογές μας , γι’αυτό και η κρίση θα είναι η αποκάλυψη του αποτελέσματος των επιλογών μας. Έχουμε αδυναμίες, τουλάχιστον όμως ας τις αναγνωρίσουμε ως πρόβλημα και όχι να τις προβάλουμε ως άλλοθι. Ο αγωνιστής δεν κοιτάει να κρυφτεί σε δικαιολογίες και άλλοθι, αλλά αντιμετωπίζει τα προβλήματα με σθένος , αγάπη, θυσία και αγωνιστικότητα.
Επαγρύπνηση και πάλη σε όλα τα μέτωπα, όχι μόνο γιατί θέλουμε νίκες εναντίον κάποιου εχθρού αλλά και για να μην χάσουμε την κοινωνία με το πρόσωπο Εκείνου.
π.Σπυρίδων Σκουτής
