Η ευθύνη της προσευχής του ανθρώπου.
Πολλοί άνθρωποι, αν και δεν προσεύχονται ιδιαίτερα, αναγνωρίζουν τη δύναμη και την αξία της προσευχής και σε πολύ δύσκολες στιγμές προστρέχουν στις εκκλησίες η στα μοναστήρια και παρακαλούν τους ιερείς ή τους μοναχούς να προσευχηθούν γι’ αυτούς.
Δεν είναι άσχημο αυτό, αλλά μήπως η κίνηση αυτή σημαίνει πως δεν θέλουν να αναλάβουν οι ίδιοι την ευθύνη;
Μήπως δεν θέλουν να μπουν στον κόπο της προσευχής; (Γιατί πράγματι η προσευχή είναι κόπος.)
Αν όμως μας πονάει κάτι, εμείς είμαστε οι καταλληλότεροι να προσευχηθούμε.
Τότε η προσευχή μας αποκτάει μια ιδιαίτερη θέρμη και μπορεί να εισακουστεί από τον Θεό.
Και βέβαια η προσευχή μας αυτή θα πρέπει να έχει αντίκρυσμα στη ζωή μας. Να συνδυάζεται με εντονότερο πνευματικό αγώνα.
Κάποιος πατέρας επισκέφθηκε τον π. Παΐσιο. Με πολύ πόνο του είπε:
– Γέροντα, προσευχήσου, κάνε κάτι. Το παιδί μου είναι βαριά άρρωστο.
Ο Γέροντας απάντησε:
– Εγώ θα κάνω κάτι, αλλά εσύ τι θα κάνεις; Κάτι θα πρέπει να κάνεις.
– Τι να κάνω, Γέροντα; Πέστε μου, ότι μου πείτε θα κάνω.
– Ε, να κάνεις κάποιον αγώνα, κόψε ένα πάθος σου. Καπνίζεις;
– Ναι, Γέροντα.
– Τότε για την υγεία του παιδιού σου κόψε το τσιγάρο.
Ο άνθρωπος έβγαλε αμέσως το πακέτο με τα τσιγάρα και τα άφησε εκεί λέγοντας:
– Για την υγεία του παιδιού μου, απ’ αυτή τη στιγμή κόβω το τσιγάρο!
Πράγματι το παιδί θεραπεύτηκε.
Άλλη μια φορά συνέβη παρόμοιο περιστατικό με διαφορετική κατάληξη.
Πάλι ένας πατέρας παρακάλεσε τον Γέροντα για το άρρωστο παιδί του. Ο Γέροντας του απάντησε με τα ίδια λόγια.
– Εγώ θα κάνω κάτι, εσύ τι θα κάνεις;
– Ότι μου πεις, Γέροντα! Για την υγεία του παιδιού μου, κι αν μου πεις να πέσω από τον έκτο όροφο της πολυκατοικίας που μένω, θα το κάνω.
– Ε, καλά απάντησε ο Γέροντας, από τον έκτο όροφο μην πέσεις. Κόψε ένα πάθος σου. Αν καπνίζεις, κόψε το τσιγάρο.
Ο πατέρας δεν συμφώνησε.
– Γέροντα, απ’ τον έκτο όροφο πέφτω, αλλά το τσιγάρο δεν μπορώ να το κόψω!
Και δυστυχώς το παιδί του δεν θεραπεύτηκε. Ο πατέρας δεν θέλησε να συμβάλει στην προσπάθεια και στην προσευχή του Γέροντα.
Γράφει στο Γεροντικό:
«Είπεν ο αββάς Μωυσής: Εάν μη συμφωνήση η πράξις μετά της ευχής, εις μάτην κοπιάς. Και ηρώτησεν αυτόν ετέρος λέγων Τι εστί συμφώνησις πράξεως μετά ευχής; Και είπεν ο Γέρων Ίνα υπέρ ων ευχόμεθα μηκέτι ποιώμεν αυτά. Όταν γαρ άνθρωπος αφή τα θελήματα αυτού, τότε καταλλάσσεται αυτώ ο Θεός και δέχεται την ευχήν αυτού».
Δηλαδή:
«Είπε ο αββάς Μωυσής: “Εάν δεν συμφωνήσει η πράξη με την προσευχή, είναι χαμένος ο κόπος σου”. Και τον ρώτησε άλλος αδελφός: “Και τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και προσευχή;”. “Σημαίνει”, είπε ο Γέροντας, “αυτά για τα οποία προσευχόμαστε να μας απαλλάξει ο Θεός, να μην τα κάνουμε πια. Γιατί όταν ο άνθρωπος παραιτείται από τα θελήματά του, τότε ο Θεός γίνεται φίλος του και δέχεται την προσευχή του”» (Το Μέγα Γεροντικόν, σσ. 370-371).
Παρακάλεσε κάποιος χριστιανός τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο:
– Γέροντα, προσευχηθείτε για μένα.
Ο π. Επιφάνιος του απάντησε πολύ σοφά:
– Παιδί μου, εμού προσευχομένου, σου δε κοιμωμένου, ουδέν γίνεται.
