Ο
πόλεμος και η απάτη, που μεταχειρίζεται ο διάβολος για εκείνους που
γνωρίζουν το κακό τους και θέλουν να ελευθερωθούν. Και γιατί οι
αποφάσεις μας πολλές φορές δεν φέρνουν το αποτέλεσμά τους.
Εκείνοι, που γνωρίζουν την κακή ζωή που ζούν και θέλουν να την αλλάξουν, ως
επί το πλείστον μένουν πλανεμένοι και νικημένοι από τον εχθρό με αυτά
τα όπλα· μετά από αυτά· αύριο, αύριο· ας τελειώσω πρώτα αυτή την υπόθεσι
και μετά από αυτά να παραδοθώ με περισσότερη ανάπαυσι στη χάρι του Θεού
και στη πνευματική ζωή· ας κάνω αυτό σήμερα και αύριο μετανοώ.
Παγίδα του εχθρού είναι αυτή, αδελφέ, η οποία έπιασε πολλούς και πιάνει
ακόμη πιο πολύ τον κόσμο. Αιτία της παγίδας αυτής είναι η αμέλεια και η
άγνοιά μας. Επειδή και σε μια τέτοια υπόθεσι, από την οποία αποτελείται
και κρέμεται όλη η σωτηρία της δικής μας ψυχής και όλη η τιμή
του Θεού, δεν πιάνουμε γρήγορα εκείνο το τόσο δυνατό όπλο και να πούμε
στον εαυτό μας· τώρα, τώρα να ζήσω πνευματική ζωή και όχι μετά από αυτά·
σήμερα, σήμερα να μετανοήσω και όχι αύριο· το τώρα και το σήμερα, είναι
στα χέρια μου· το, μετά από αυτά και το αύριο είναι στα χέρια
του Θεού. Αλλά και αν μου είχε δοθή το, μετά από αυτά και το αύριο,
ποιός δρόμος σωτηρίας και νίκης θα είναι αυτός, το να θέλω πρώτα να
πληγωθώ και ύστερα να θεραπευθώ, το να κάνω πρώτα τις νέες αταξίες μου
και να συμορφώνωμαι;
Οπότε, αν θέλης να φύγεις, αδελφέ, από αυτή την πλάνη και να νικήσης
τον εχθρό, η θεραπεία είναι, το να υπακούσης γρήγορα με την πράξι στους
καλούς λογισμούς και τις θείες εμπνεύσεις, που σε καλούν σε μετάνοια και να μη δώσης καθόλου περιθώριο στη μέση, ούτε να πής, ότι εγώ αποφάσισα οριστικά
να μετανοήσω μετά από αυτά και πια δεν μπορώ να αλλάξω· όχι γιατί οι
αποφάσεις αυτές πολλές φορές είναι λανθασμένες και πολλοί δείχνοντας
εμπιστοσύνη σ αυτές, εξαπατήθηκαν και έμειναν αμετανόητοι για διάφορες
αιτίες.
Α΄. Γιατί οι δικές μας αποφάσεις δεν είναι θεμελιωμένες πάνω στην
απιστία του εαυτού μας και στο θάρρος και την ελπίδα του Θεού· και μετά
από αυτό συμβαίνει το να μη μπορούμε να δούμε την μεγάλη μας
υπερηφάνεια, από την οποία παρακινούμενοι, δίνουμε εμπιστοσύνη στις
δικές μας αποφάσεις, Πως είναι σταθερές. Αλλά το φως για να
γνωρίσουμε αυτή την υπερηφάνεια και ασθένειά μας και η βοήθεια για να
θεραπευτούμε, προέρχεται από την αγαθότητα του Θεού, ο οποίος παραχωρεί,
όπως είπαμε προηγουμένως, να πέσουμε και με την πτώσι, μας προσκαλεί
αντί να ελπίζουμε στο δικό μας θάρρος και ελπίδα, να ελπίζουμε
και να δίνουμε εμπιστοσύνη σε αυτόν μόνο· και από την υπερηφάνειά μας,
μας προσκαλεί στη γνώσι του εαυτού μας. Θέλεις να γνωρίζης, άνθρωπε,
πότε είναι δυνατές και στερεές οι αποφάσεις σου; Όταν δεν έχης καμμία
εμπιστοσύνη στο εαυτό σου και όταν είναι όλες θεμελιωμένες με ταπείνωσι
στην ελπίδα και το θάρρος του Θεού.
Β΄. Όταν κινούμαστε εμείς να πάρουμε καμμία απόφασι, σκεφπόμαστε μόνο
την ωραιότητα και δύναμι της αρετής, η οποία παρασύρει με το μέρος της
την θέλησί μας, όσο και αν είναι ασθενής και αδύνατη· μετά από αυτά
όμως, όταν παρουσιασθή η δυσκολία και ο κόπος, με τα οποία
αποκτάται η αρετή, με το να είναι αδύνατη και νέα η θέλησί μας,
μικραίνει και αποσύρεται πίσω και στη συνέχεια μένουν άπρακτες οι
αποφάσεις μας. Γι αυτό εσύ συνήθισε να αγαπάς πολύ περισσότερο τις
δυσκολίες, που φέρνουν την απόκτησι των αρετών, παρά τις ίδιες
τις αρετές, και από αυτές τις δυσκολίες ας τρέφεται πάντα η θέλησίς σου,
πότε με το λίγο και πότε με το πολύ, αν θέλης πραγματικά να αποκτήσεις
τις αρετές. Και ας είσαι βέβαιος, ότι τόσο πιο γρήγορα και πιο γενναία
θα νικήσης τον εαυτό σου και τους εχθρούς σου, όσο πιο γενναία
αγκαλιάσεις τις δυσκολίες και όσο περισσότερο τις αγαπάς.
Γ΄. Γιατί οι αποφάσεις μας μερικές φορές δεν σκέφτονται τις αρετές και
την θέλησι του Θεού, αλλά το δικό τους συμφέρον, το οποίο, συνήθως
ακολουθεί τις αποφάσεις, που κάνουμε για τις πνευματικές τρυφές και για
να αποκτήσουμε θεία χαρίσατα. Οπότε εμείς, στις θλίψεις που μας
στενοχωρούν πολύ, άλλη βοήθεια δεν βρίσκουμε, παρά να βάλουμε σκοπό και
να αποφασίσουμε Πως θα παραδοθούμε ολοκληρωτικά στο Θεό και στις
εξασκήσεις των αρετών. Και αν αγαπάς να παραδοθής και συ, αδελφέ, σε
αυτό, ας είσαι στο καιρό των πνευματικών τρυφών πολύ επιφυλακτικός και
ταπεινός στις αποφάσεις σου· ιδιαίτερα όμως φυλάξου, να μη δίνης εντολές
στον εαυτό σου και να μην κάνης τάματα, για να μην τα παραβής και πέσης
στην αμαρτία· και όταν βρίσκεσαι λυπημένος, η απόφασι και η
γνώμη σου ας είναι να υποφέρης ευχάριστα τον σταυρό και την θλίψι, καθώς
θέλει ο Κύριος, αποστρεφόμενος κάθε γήινη βοήθεια και καμιά φορά ακόμη
και την ουράνια· μια ας είναι η αναζήτησίς σου και μία η επιθυμία σου,
να βοηθήσαι από τον Θεό, για να μπορής να υποφέρης κάθε τι αντίθετο,
χωρίς να μολύνης την αρετή της υπομονής και χωρίς να κάνης τον Θεό σου
να δυσανασχετήση.
