ΠΡΟ ΕΞ ΗΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

«Ήδη φωτοβολούν πριν τη μεγάλη εορτή της Αναστάσεως τα χαρίσματα της πνευματικής πανηγύρεως. Ήδη οι καμπάνες της φημισμένης εορτής σημαίνουν από πριν. Ήδη ο Λάζαρος αφιερώνεται στον Κύριο, αφού δέχτηκε την υπόσχεση της Ανάστασης όλου του κόσμου».

Με αυτούς τους λόγους, αδελφοί μου αγαπητοί, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «προ εξ ημερών του Πάσχα» εξυμνεί τη βασιλική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.

Δεσποτική πανήγυρη σήμερα, όπως και πάντοτε. Πανηγυρίζει ο τετραήμερος Λάζαρος, ο οποίος δέχεται τον αρραβώνα της κοινής Αναστάσεως.

Πανηγυρίζει η Βηθανία.

Χαίρεται και ευφραίνεται η πόλις Σιών.

Τέρπεται και αγάλλεται η Εκκλησία του Θεού, αφού «ο Βασιλεύς παραγέγονεν εν δικαιοσύνη, επί πώλου καθεζόμενος, υπό παίδων ανυμνούμενος».

Πανηγυρίζει και ο λαός του Θεού που γνώρισε «τη βασιλική δύναμη και τη βασιλική είσοδο στην πόλη. Και όπως κάποιος κοσμικός βασιλιάς… επιστρέφει νικητής από τον πόλεμο, όλοι οι υπήκοοί του πηγαίνουν να τον συναντήσουν μπροστά από τα τείχη της πόλεως… Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση του Δεσπότη Χριστού. Έτσι… και εδώ όλο το πλήθος και με τα λόγια και με τα κλαδιά των φοινίκων έδειχνε ότι αυτός που πλησιάζει είναι νικητής, αλλά ακόμη περισσότερο έδειχνε ότι τον αναγνώριζε ως Θεό… Οι άνθρωποι αυτοί πατούσαν στη γη και βάδιζαν στον ουρανό. Είχαν σώματα και χρησιμοποιούσαν λόγια των Ασωμάτων δυνάμεων… Ήταν Ιουδαίοι στο όνομα, αλλά Χριστιανοί στις πράξεις. Ήταν κοσμικοί στη συμπεριφορά, αλλά πνευματικοί όπως οι Απόστολοι εξαιτίας της ομολογίας τους».

Επιτρέψτε μου λοιπόν σήμερα, να μεταφέρω στην ευλαβική σας σκέψη, μα πολύ περισσότερο στην καρδιά σας, ένα γεγονός αυτής της εορτής, το οποίο μας εξιστορούν τα ιερά κείμενα των Ευαγγελιστών, για το πως ο Χριστός «καθήμενος επί πώλου» εισήλθε εις τα Ιεροσόλυμα.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος γράφει : «ευρών δε ο Ιησούς ονάριον εκάθισεν επ’ αυτό». Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας αναφέρει ότι έφεραν στο Χριστό όνο και πώλο : «ήγαγον την όνον και τον πώλον και επέθηκαν επάνω αυτών τα ιμάτια αυτών και επεκάθισεν επάνω αυτών». Ο Ευαγγελιστής Λουκάς κάνει λόγο πως ο Χριστός κάθισε πάνω στον πώλο : «επιρρίψαντες εαυτών τα ιμάτια επί τον πώλον, επεβίβασαν τον Ιησούν».

Πρώτον. Διαβάζοντας αυτά τα ιερά κείμενα και έχοντας υπ’ όψιν την ερμηνεία των θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας, συμπεραίνουμε ότι, αφ ἑνός μεν δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ των Ιερών Ευαγγελιστών, αφ ἑτέρου δε η όνος και ο πώλος έχουν ένα βαθύ συμβολισμό. Συμβολίζουν ότι ο Χριστός πρώτα αναπαύθηκε στη συναγωγή των Ιουδαίων και έπειτα στο λαό που προερχόταν από τα Έθνη. Την ίδια ερμηνεία μας δίνει και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης : «Εκάθισεν ο Κύριος, εις μεν την όνον ίνα διαλύση την άλογον πλάνην της ειδωλολατρείας, εις δε τον πώλον ίνα χαλινώση την ακράτητον ορμήν όπου είχον εις την αθεΐαν όλα τα Έθνη. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα αλογότερο από την απιστία και τίποτα ατακτότερο από τα Έθνη που προσκυνούν τα αναίσθητα είδωλα».

Δεύτερον. Ο Μέγας Αθανάσιος, ερμηνεύοντας αυτό το γεγονός, κάνει τις εξής παρατηρήσεις : «Η απέναντι κώμη είναι ο επίγειος αυτός κόσμος, αφού πόλη είναι η επουράνια ζωή, ο Παράδεισος, από τον οποίο εξέπεσε ο Αδάμ με την αμαρτία που διέπραξε. Κανείς άλλος δεν μπορούσε να μας εισαγάγη πάλι στον τόπο από τον οποίο εκβληθήκαμε, παρά μόνον ο Χριστός. Η όνος και ο πώλος είναι ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ο πώλος είναι ο πατέρας μας Αδάμ, τον οποίο έδεσε ο σατανάς με τις πανουργίες του. Η όνος, που είναι ακάθαρτο ζώο, είναι τα έθνη, τα οποία μιαίνονται με τα είδωλα και μολύνονται με τα ακάθαρτα αίματα. Ο Χριστός στέλνει τους Μαθητές Του σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για να προσαγάγουν σε Αυτόν τόσο τους Ιουδαίους όσο και τους Εθνικούς και να συγκροτηθή η Εκκλησία, που θα αποτελείται από Χριστιανούς εξ Ιουδαίων και εξ Εθνών. Το να λυθούν τα συγκεκριμένα ζώα… είναι υπόθεση μεγάλων ανδρών… στην πίστη, στην αγάπη, στην δικαιοσύνη, στην ανδρεία και στην αρετή. Τέτοιοι άνδρες είναι οι Απόστολοι που εστάλησαν στον κόσμο».

Τρίτον. Αυτή η πράξη του Χριστού, πέρα από τις ερμηνείες τις οποίες δίνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, φανερώνει συγχρόνως και τη μέγιστη ταπείνωσή Του. Δεν είναι μία επίπλαστη εξωτερική αρετή, αλλά έκφραση της αγάπης Του και της απλότητός Του. Γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος : «Δε φορούσε στέμμα κοσμικού βασιλιά, ούτε είχε φορέσει βασιλικό μανδύα, δεν Τον συνόδευε πλήθος στρατιωτών, δεν Τον οδηγούσαν άλογα και άρματα και ασπίδες φτιαγμένες από χρυσάφι, δεν ήταν ανεβασμένος πάνω σε άρμα βασιλικό στρωμένο με πορφύρα. Είχε καθίσει πάνω σε ξένο μικρό πουλάρι, φέρνοντας μαζί Του μόνο τους δώδεκα Μαθητές». Γι αυτό και ο λαός «δεν σκανδαλίσθηκε από το ταπεινό πουλάρι, αλλά δυνάμωσε περισσότερο από την παρουσία του Δεσπότου Χριστού. Γι’ αυτό όταν Τον είδαν να είναι ανεβασμένος στο πουλάρι, επηρεασμένοι από τα λόγια των Προφητών, πήραν τα βάγια των φοινίκων και έλεγαν ο ένας στον άλλον : “Γιατί περιμένουμε και δεν βγαίνουμε να προϋπαντήσουμε το νοητό φοίνικα κρατώντας τα βάγια των φοινίκων;”».

Σ’ αυτήν την ταπείνωση του Χριστού αναφέρεται και ο θαυμαστός Ιεράρχης της Καισαρείας : «Ας καθαρθούμε από την υπερηφάνεια για να υψωθούμε, και ας μιμούμαστε τον Κύριο που έφθασε στην έσχατη ταπείνωση, κατεβαίνοντας από τον ουρανό… Γιατί πράγματι ολόκληρη η ζωή του Κυρίου μας παιδαγωγεί και μας οδηγεί προς την ταπεινοφροσύνη. Ενώ ήταν βρέφος Τον έβαλαν στο σπήλαιο και στη φάτνη. Επέρασε τη ζωή Του σε σπίτι ξυλουργού και φτωχής μητέρας… Υποτάχτηκε στον Ιωάννη τον Πρόδρομο και ο Κύριος δέχθηκε το βάπτισμα από το δούλο… Μπροστά στους αρχιερείς στεκόταν σε στάση δικαζομένου… Φτυνόταν από τους δούλους και τους τιποτένιους υπηρέτες… Παραδινόταν στο θάνατο και μάλιστα σε θάνατο που εθεωρείτο από όλους τους ανθρώπους ο πιο αισχρός και ατιμωτικός… Κι ύστερα από τόσο μεγάλη ταπεινοφροσύνη, φανερώνει τη δόξα Του και συνδοξάζει όλους εκείνους που έμειναν μαζί Του άδοξοι».

Αδελφοί μου, «προ εξ ημερών του Πάσχα» η σημερινή ημέρα … Είναι ημέρα προκαθαρτική,

για να καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε ακαθαρσία,

για να σταματήσουμε την έχθρα και να πάψουμε να οργιζόμαστε,

για να σβήσουμε τη διαβολή,

για να συσφίξουμε τους δεσμούς αγάπης,

για να διευρύνουμε την αγάπη στους πτωχούς,

για να μην εορτάσουμε μόνο εμείς, αλλά να συνεορτάσει μαζί μας και αυτός που έχει ανάγκη.

Έτσι θα πρέπει να πορευθούμε την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Κυρίου. Με αυτόν τον τρόπο πρέπει να σταθούμε κάτω από το Σταυρό Του : με ταπείνωση, με απλότητα, με καθαρότητα καρδιάς, με μετάνοια και ελεημοσύνη, προκειμένου να γιορτάσουμε και να χαρούμε τη χαρά της Αναστάσεώς Του.