Πόσες φορές κάθε ημέρα ο Χριστός μας κτυπά την πόρτα;
Την πόρτα της καρδιάς μας.
Μας κτυπά απαλά και περιμένει.
Περιμένει να ανοίξουμε.
Να ανοίξουμε να μπει.
Να μπει για να συναντηθούμε.
Να συναντηθούμε για να συγχωρεθούμε.
Να συγχωρεθούμε για να σωθούμε.
Η πόρτα της καρδιάς μας ανοίγει μόνο από μέσα.
Δεν έχει από έξω χερούλι.
Μόνο εμείς μπορούμε να την ανοίξουμε.
Γι’ αυτό και ο Χριστός το μόνο που μπορεί να κάνει
είναι να την κτυπά απαλά περιμένοντας.
Ο ίδιος ο Θεός στέκει με υπομονή και περιμένει.
Πόσο μας αγαπά ο Χριστός μας;
Τόσο, που επιμένει.
Δεν παραιτείται.
Δεν απογοητεύεται μαζί μας.
Δεν χάνει την πίστη Του σε εμάς.
Αυτός είναι ο Θεός μας.
Θεός ελέους και αγάπης.
Θεός υπομονής και κατανόησης.
Άραγε πότε θα καταλάβουμε ότι ο Χριστός είναι σφόδρα ερωτευμένος μαζί μας;
Ποιος θα μπορούσε να πολιορκεί τόσο πολύ την υπάρξή μας
εάν όχι ένας ερωτευμένος;
Είναι αυτός ο έρωτας, ο θείος έρωτας,
αυτό το ντέρτι του Χριστού που έχει για εμάς.
Είναι η απόδειξη ότι ο Χριστός
μας θέλει μαζί Του
όχι γιατί μας έχει ανάγκη,
αλλά διότι μας αγαπά αληθινά...
Ας ανοίξουμε...
αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
