Να μπορεί να λειτουργεί ένας ιερέας σημαίνει ότι μπορεί να
κοινωνεί Χριστό. Δεν υπάρχει πιο φοβερό γεγονός από αυτό στην ζωή κάθε
ανθρώπου, να μετέχει στο Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου Κυρίου, να
τρώει τον Θεό.
Κάθε Θεία Λειτουργία ειδικά για τον
ιερέα είναι ένα γεγονός αποκάλυψης και συγκατάβασης του Θεού στον
άνθρωπο που στέκεται μπροστά στην Αγία Τράπεζα ιερουργώντας και
ιερουργούμενος μέσα στο Μυστήριο της Κοινωνίας.
Η Θεία Λειτουργία δεν είναι απλά μία πράξη που καλείται να κάνει ο
ιερέας ως μισθωτός αλλά μία συνάντηση που καλείται να πραγματώσει με
τον Χριστό σε προσωπικό επίπεδο και έπειτα να προσφέρει και σε όλους
τους πιστούς αυτήν την μετοχή στην αφθαρσία.
Είναι μεγάλη ευλογία να λειτουργήσε. Είναι μεγάλη ευλογία για εμάς τους ιερείς να λειτουργούμε συχνά (όσο μπορεί ο καθένας).
Για μένα προσωπικά η Θεία Λειτουργία παίρνει μια επιπλέον γλυκάδα
όταν στην Αγία Τράπεζα στέκει ευλαβικά ο πατέρας και πνευματικός, ο
γέροντας και δεσπότης μου. Νομίζω είναι αυτό το συναίσθημα -πέρα από την
δεδομένη χαρά της Θείας Λειτουργίας- που έχει ο κάθε χριστιανός όταν
εκκλησιάζεται σε κάποιο ναό και ιερουργεί ο πνευματικός του. Χαίρεσαι
περισσότερο. Είναι ανθρώπινο και όμορφο να λειτουγείσαι από τον
πνευματικό σου, να σε κοινωνεί Χριστό ο άνθρωπος που κοινώνησε την
αμαρτία σου.
Έτσι λοιπόν και εγώ -ίσως και εσύ- χαίρομαι ένα περισσότερο όταν
συλλειτουργώ με τον πατέρα μου και αδελφούς αγαπημένους, όταν στο
ψαλτήρι ακούγονται φωνές οικείες, όταν στο εκκλησίασμα βλέπω πρόσωπα
γνώριμα που οι καρδιές μας έχουνε γελάσει και κλάψει μαζί.
Είναι όμορφη η Θεία Λειτουργία· πρωτίστως γιατί συναντιόμαστε όλοι μας με τον Χριστό και έπειτα μεταξύ μας δια του Χριστού.
Είναι όμορφη κάθε Θεία Λειτουργία γιατί γινόμαστε όλοι μία
οικογένεια, γνωστοί και ξένοι, μικροί και μεγάλοι, παρόντες και απόντες.
Είναι ομορφότερη όμως –από ανθρωπίνης πλευράς- όταν μέσα στο ναό
υπάρχουν άνθρωποι που τους νιώθεις ήδη οικογένειά σου πριν γίνουνε
οικογένειά σου δια του Χριστού. Δεν είναι κακό να το νιώθουμε αυτό.
Γιατί τελικά δεν μένουμε σ’αυτό, αλλά πάμε παρακάτω· στο πέρα της
οικειότητας που είναι ο Χριστός, στο πέρα της χαράς που είναι η αγάπη,
στο πέρα της στιγμής που είναι αιωνιότητα.
ΠΑΤΗΡ ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
