Διηγείται ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ότι, μιά μέρα ήταν σε κατάσταση Χάριτος.
Και σε αυτήν την κατάσταση που ευρισκόταν, ήλθε ο γέροντας Προκόπιος και του χτύπησε την πόρτα του κελιού του, λέγοντας του:
«Έλα παπά-Εφραίμ να μαγειρέψουμε. Ήλθε η ώρα του φαγητού…».
«Και σκέφθηκα», λέει ο παπά-Εφραίμ, «να αφήσω τα πνευματικά μου καθήκοντα για τα σωματικά; Θα αφήσω τα Ουράνια για τα γήινα;».
Με το που το σκέφθηκα, έφυγε η Χάρις του Θεού! Μήνες και κλάματα χρειάσθηκαν γιά να επιστρέψει και πάλι.
Αυτό συνέβη για να συνειδητοποιήσω ότι, δεν μπορούμε ούτε
Χάρι να έχωμε ούτε να σωθούμε αγνοώντας τον συνάνθρωπό μας! Η αγάπη για
τον άλλον θα μας σώσει!!!
