Μην μιλάς δεν ξέρεις.
Μην μιλάς λες πολλά.
Μην μιλάς λες βλακείες.
Μην μιλάς δεν πρέπει.
Μην μιλάς δεν κάνει.
Μην μιλάς με ταράζεις.
Μην μιλάς κάνεις λάθη.
Μην μιλάς είναι αμαρτία.
Όλες οι παραπάνω βίαιες προσταγές ηχούν μέσα μας από τα παιδικά χρόνια έως την ενήλικη ζωή μας. Είναι η βία πάνω στα συναισθήματα μας, στο αυθορμητισμό και την παιδικότητα μας. Στο παιδί που ζει μέσα μας και το έχουμε φιμώσει νιώθοντας ενοχές που υπάρχει. Ενώ ο Χριστός επέμενε να τονίζει γίνεται σαν τα παιδιά γιατί σε αυτά ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών.
Δεν τον ακούσαμε όμως. Αλλά θα μου πείτε και σε τι τον έχουμε ακούσει. Παραμορφώσαμε και παραχαράξαμε το μήνυμα Του. Η ζωή μας δίχως αυτόν γίνεται κάθε μέρα κόλαση, αφού μονάχα μαζί Του, ζώντας όπως μας υπέδειξε έχουμε πληρότητα και ολοκλήρωση.
Όταν λοιπόν με πολλούς και διαφόρους τρόπους σου επιβάλλεται να μην μιλάς και να εκφράζεσαι, τότε σειρά παίρνει το σώμα. Αυτό κανείς δεν μπορεί να το κάνει να σωπάσει. Το σώμα δεν ξέρει από συμβιβασμούς ούτε γνωρίζει από ψέματα. Έχεις μια συνάντηση που δεν επέλεξες και δεν σου αρέσει. Ο νους θα βρει χίλιες δυο δικαιολογίες ώστε να συμβιβάσει την παρουσία σου εκεί που κατά βάθος δεν ήθελες να πας. Το σώμα δεν ξέρει από τέτοια τερτίπια. Σε λίγη ώρα θα αρχίσει να πονάει το κεφάλι ή να σφίγγεται το στομάχι σου. Το σώμα λέει πάντα την αλήθεια, ο νους ελάχιστες φορές έως καθόλου.
Όταν δεν μιλάς και δεν εκφράζεται, όλα αυτά τα ανείπωτα μαζεύονται μέσα σου ως ψυχική φλεγμονή. Τότε το σώμα αρχίζει να διηγείται όλα εκείνα που εσύ κατάπιες αμάσητα. Και το σώμα έχει μονάχα ένα αλφάβητο, τα συμπτώματα.
Κάθε σωματικό σύμπτωμα είναι κι ένα ερώτημα προς την αλήθεια μας. Πως έζησε σήμερα; Πόσο αληθινός ήσουν; Πόσο κοντά σε αυτό που είσαι; Πόσο ικανοποίησες λειτουργικά τις βασικές σου ανθρώπινες ανάγκες;
Γι αυτό να μιλάς. Να μιλάς και ας κάνεις και λάθη, ας κάνεις και φάουλ ας βάλεις και αυτογκόλ. Δεν πειράζει. Είναι προτιμότερο να μιλάς και να κάνεις λάθη παρά να αρρωσταίνεις κάνοντας το «σωστό». Ας ακούσουμε τον Άγιο Γρηγόριο Θεολόγο, ο οποίος αρκετά ευαίσθητος ως ψυχισμός ο ίδιος συμβούλευε, «να μιλάτε, να μιλάτε κι ας είναι και στον αέρα….»…
****ΥΓ.. ομιλία εννοούμε κάθε μορφή έκφρασης: λέξεις, ήχους, κίνηση, κ.α καθώς και κάθε μορφή τέχνης. Κάποιος μπορεί να σιωπά αλλά να μιλάει χορεύοντας ή ζωγραφίζοντας, κ.ο.κ Ο Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ έλεγε ότι η πιο υψηλή μορφή τέχνης και έκφρασης είναι η Προσευχή.
