Ο Κύριος είπε: «Όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός έσται… ίνα θεωρή την δόξαν την εμήν» (πρβλ. Ιωάν. Ιβ’ 26, ιζ’ 24).
Οι άνθρωποι όμως δεν κατανοούν τις Γραφές, είναι σχεδόν ακατανόητες γι’ αυτούς.
Όταν όμως τους διδάξη το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα γίνονται κατανοητά και η ψυχή αισθάνεται σαν να είναι στους ουρανούς.
Γιατί το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι και στους ουρανούς και στη γη και στην Αγία Γραφή και στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό.
Χωρίς Πνεύμα Άγιο όμως οι άνθρωποι πλανώνται και αδυνατούν να γνωρίσουν αληθινά τον Θεό και την ανάπαυση κοντά Του, έστω κι αν μελετούν συνεχώς.
Όποιος γνώρισε την αγάπη του Θεού, αυτός αγαπά όλο τον κόσμο και ποτέ δεν μεμψιμοιρεί, γιατί η πρόσκαιρη θλίψη για τον Θεό προκαλεί αιώνια χαρά.
Η ανυπότακτη ψυχή, που δεν παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, γίνεται ανεπίδεκτη θείας γνώσεως.
Από τη μια σκέψη πηγαίνει στην άλλη κι έτσι δεν προσεύχεται ποτέ με καθαρό νου και δεν δοξάζει όπως πρέπει τα μεγαλεία του Θεού.
Ψυχή που παραδόθηκε ταπεινά στο θέλημα του Θεού, βλέπει κάθε στιγμή αοράτως τον Θεό· κι όλα αυτά είναι ακατάληπτα και για την ίδια την ψυχή, που δεν μπορεί να τα εξιστορήση.
Γνωρίζει μόνο από την πείρα της το έλεος του Θεού και ξέρει ακόμα και πότε είναι ο Κύριος μαζί της.
Η ψυχή εγκαταλείφθηκε στον Θεό σαν το μικρό παιδί, που παίρνει καθημερινά την τροφή του, χωρίς να ξέρη όμως από που προέρχεται.
Έτσι και η ψυχή, αισθάνεται καλά κοντά στο Θεό, αλλά δεν μπορεί να εξηγήση πώς γίνεται αυτό.
Κύριε, φώτισε τον λαό Σου με το Πνεύμα Σου το Άγιο, για να γνωρίσουν όλοι την αγάπη Σου.
Ο ίδιος ο Κύριος μας εμπνέει την προσευχή για τον κόσμο και ο Ίδιος μας δίνει την δύναμη γι’ αυτή την προσευχή, κι ύστερα μας ανταμείβει γι’ αυτό.
Τόσο μεγάλο είναι είναι το έλεος του Κυρίου για μας.
