Λες πως αγαπάς.
Ναι.
Πως αγαπάς όμως;
Με το να πνίγεις τον άνθρωπό σου;
Με το να ζηλεύεις;
Με το να τον κατηγορείς;
Με το να θεωρείς τα όλα όσα κάνει δεδομένα;
Λες πως αγαπάς.
Ναι.
Τι κάνεις όμως για την ‘’αγάπη’’ σου;
Ξεσφίγγεις τη γροθιά ποτέ;
Δέχεσαι τη ‘’συγγνώμη’’;
Ρίχνεις τα μούτρα σου να κάνεις εσύ, ναι εσύ, για άλλη μια φορά, πάλι το πρώτο βήμα;
Ποτίζεις τη σχέση σας καθημερινά;
Υπενθυμίζεις στον άνθρωπό σου, το πόσο σημαντικός είναι για σένα;
Λες πως αγαπάς.
Ναι.
Όλοι αγαπάνε.
Όλοι με έναν δικό τους τρόπο…
Αυτός ο τρόπος όμως ο άτιμος, άλλοτε πληγώνει, άλλοτε πνίγει, άλλοτε αδιαφορεί και άλλοτε θεωρεί τον άλλον δεδομένο.
Όλοι αγαπάνε…
Ναι.
Όλοι με έναν δικό τους τρόπο…
Να σου πω κάτι όμως;
Άστο. Δε χρειάζεται. Να τη βράσω τέτοια αγάπη…
