Ή Εκκλησία πιστεύει σε μια θετική καί πνευματική κληρονομικότητα. Πόση
πίστη, πόση καλωσύνη, πόσες γενιές ανθρώπων πού αγωνίστηκαν να ζήσουν
την αγιότητα, δεν χρειάστηκαν πρίν το δένδρο της ιστορίας μπορέσει να
βγάλει ένα τέτοιο υπέροχο καί εύωδιαστό λουλούδι -την Παρθένο Παναγία!
Δυστυχώς
όμως, ή κληρονομιά του κακου είναι πολύ πιο ορατή καί γνωστή σήμερα.
Υπάρχει τόσο κακό γύρω μας, ώστε αυτή ή πίστη στον άνθρωπο, στην
ελευθερία του, στη δυνατότητα του να παραδίδει στίς μελλοντικές γενιές
μια φωτεινή κληρονομιά καλωσύνης έχει σχεδόν εξατμιστεί κι έχει
αντικατασταθεί από τον κυνισμό καί την υποψία... Αυτός ό εχθρικός
κυνισμός καί ή αποθαρρυντική υποψία είναι ακριβώς ό,τι μας κάνει ν'
απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, τη στιγμή πού αυτή γιορτάζει.με τέτοια
χαρά καί πίστη, [ένα κορίτσι]στο όποιο
συγκεντρώνεται όλη ή καλωσύνη,ή πνευματική ομορφιά, ή αρμονία καί ή
τελειότητα, πού είναι στοιχεία της γνήσιας ανθρώπινης φύσεως.
Μέσα άπ' αυτό το κορίτσι, ό Χριστός -το δώρο του Θεού, ή συνάντηση μαζί Του - έρχεται ν' αγκαλιάσει τον κόσμο. Εορτάζοντας , βρισκόμαστε ήδη στον δρόμο προς τη Βηθλεέμ, κινούμενοι προς το χαρμόσυνο μυστήριο της Παναγίας ως Θεοτόκου.
+π.Αλεξ.Σμέμαν
