Μακάριοι
ἐκεῖνοι
ποὺ πιστεύουν
χωρὶς
νὰ μ’ ἔχουν δεῖ!
(᾿Ιω. κ´ 19-31)
Οὔσης
ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων
ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ
᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. Καὶ τοῦτο
εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ᾿Εχάρησαν οὖν οἱ
μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· Εἰρήνη
ὑμῖν. Καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Καὶ τοῦτο εἰπὼν
ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς
ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. Θωμᾶς δὲ εἷς
ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ᾿ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ
᾿Ιησοῦς. ῎Ελεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ῾Εωράκαμεν τὸν Κύριον· ῾Ο δὲ
εἶπεν αὐτοῖς· ᾿Εὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ
βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς
τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω
οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ᾿ αὐτῶν. ῎Ερχεται ὁ ᾿Ιησοῦς τῶν θυρῶν
κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. Εἶτα λέγει
τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν
χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ
πιστός. Καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ῾Ο Κύριός μου καὶ ὁ Θεός
μου. Λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ῞Οτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ
ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ
᾿Ιησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ
τούτῳ· ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ
Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.
Απόδοση σε απλή γλώσσα
Τὴν
ἴδια ἐκείνη μέρα, δηλαδὴ τὴν πρώτη μέρα μετὰ τὸ Σάββατο, ὅταν βράδιασε
κι ἐνῶ οἱ μαθητὲς ἦταν συγκεντρωμένοι κάπου μὲ κλειστὲς τὶς πόρτες,
ἐπειδὴ φοβοῦνταν τὶς ἰουδαϊκὲς ἀρχές, ἦρθε ὁ ᾿Ιησοῦς, στάθηκε στὴ μέση
καὶ τοὺς λέει· «Εἰρήνη σ’ ἐσᾶς». Κι ὅταν τὸ εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ
χέρια καὶ τὴν πλευρά του. Οἱ μαθητὲς χάρηκαν ποὺ εἶδαν τὸν Κύριο. ῾Ο
᾿Ιησοῦς τοὺς εἶπε πάλι· «Εἰρήνη σ’ ἐσᾶς! ῞Οπως ὁ Πατέρας ἔστειλε ἐμένα,
ἔτσι στέλνω κι ἐγὼ ἐσᾶς». ῎Επειτα ἀπὸ τὰ λόγια αὐτά, φύσηξε στὰ πρόσωπά
τους καὶ τοὺς λέει· «Λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιο. Σὲ ὅποιους συγχωρήσετε τὶς
ἁμαρτίες, θὰ τοὺς εἶναι συγχωρημένες· σὲ ὅποιους τὶς κρατήσετε
ἀσυγχώρητες, θὰ κρατηθοῦν ἔτσι». ῾Ο Θωμᾶς ὅμως, ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα
μαθητές, ποὺ λεγόταν Δίδυμος, δὲν ἦταν μαζί τους ὅταν ἦρθε ὁ ᾿Ιησοῦς.
Τοῦ ἔλεγαν λοιπὸν οἱ ἄλλοι μαθητές· «Εἴδαμε τὸν Κύριο μὲ τὰ μάτια μας».
Αὐτὸς ὅμως τοὺς εἶπε· «᾿Εγὼ ἂν δὲν δῶ στὰ χέρια του τὰ σημάδια ἀπὸ τὰ
καρφιά, κι ἂν δὲν βάλω τὸ δάχτυλό μου στὰ σημάδια ἀπὸ τὰ καρφιά, καὶ δὲν
βάλω τὸ χέρι μου στὴ λογχισμένη πλευρά του, δὲν θὰ πιστέψω». ᾿Οχτὼ
μέρες ἀργότερα οἱ μαθητὲς ἦταν πάλι μέσα στὸ σπίτι, μαζί τους κι ὁ
Θωμᾶς. ῎Ερχεται λοιπὸν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἐνῶ οἱ πόρτες ἦταν κλειστές, στάθηκε
στὴ μέση καὶ εἶπε· «Εἰρήνη σ’ ἐσᾶς». ῎Επειτα λέει στὸν Θωμᾶ· «Φέρε ἐσὺ
τὸ δάχτυλό σου ἐδῶ καὶ δὲς τὰ χέρια μου, φέρε καὶ τὸ χέρι σου καὶ βάλ’
το στὴν πλευρά μου. Μὴν ἀμφιβάλλεις καὶ πίστεψε». ῾Ο Θωμᾶς τότε τοῦ
ἀποκρίθηκε· «Εἶσαι ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Τοῦ λέει τότε ὁ
᾿Ιησοῦς· «Πείστηκες ἐπειδὴ μὲ εἶδες μὲ τὰ μάτια σου· μακάριοι ἐκεῖνοι
ποὺ πιστεύουν χωρὶς νὰ μ’ ἔχουν δεῖ!» ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἔκανε βέβαια καὶ πολλὰ
ἄλλα θαύματα μπροστὰ στοὺς μαθητές του, ποὺ δὲν εἶναι γραμμένα σ’ αὐτὸ
ἐδῶ τὸ βιβλίο. Αὐτὰ ὅμως γράφτηκαν γιὰ νὰ πιστέψετε πὼς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι ὁ
Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστεύοντας νὰ ἔχετε δι’ αὐτοῦ τὴ ζωή.
