Του Γέροντος Εφραίμ Φιλοθεΐτη
Συγκλονίζει την ανθρώπινη ύπαρξη ο πόνος.
Είναι φωτιά, καμίνι, που καίει και κατακαίει. Είναι καταιγίδα και τρικυμία.
«Τα σπλάχνα μου και η θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν», λέει ο Σολομών.
Είναι στιγμές που οι δοκιμασίες έρχονται απανωτές, η μία μετά την άλλη η
και όλες μαζί. Πολύ βαρύς τότε ο σταυρός. Η αγωνία κορυφώνεται.
Η ψυχή ζορίζεται τόσο, ώστε είναι έτοιμη να λυγίσει. Όλα φαίνονται
μαύρα, κατάμαυρα. Παντού σκοτεινιά, παντού αδιέξοδα.
