Γράφει ὁ Μ. Βασίλειος:
« Ἠκολούθουν δὲ καὶ αὐτῷ τῷ Κυρίῳ κατὰ τὴν παρουσίαν οὐκ ἄνδρες μόνον͵
ἀλλὰ καὶ γυναῖ κες͵ καὶ δι΄ ἀμφοτέρων ἡ λειτουργία τοῦ Σωτῆρος
ἐπετελεῖτο. Τοιούτων καὶ οὕτως ἐνδόξων ἀποκειμένων τῇ στρατείᾳ τῇ κατὰ
Χριστὸν͵ ἐπιθυμείτωσαν. αὐτῆς καὶ πατέρες παίδων͵ καὶ μητέρες θυγατέρων
Καί συνεχίζει: «Προσαγέτωσαν τά αὐτῶν
γεννήματα χαίροντες ἐπί τοῖς αἰωνίοις ἐλπίσιν, ὧν οἱ παῖδες αὐτοῖς
μεθέξουσι, προστάτας ἔχειν παρά Χριστοῦ καί πρεσβευτάς ἀγαθούς
ἐπιθυμοῦντες. Εὐφρανθῶμεν ὅτι δοξασθήσονται. Παραστήσωμεν τῷ Κυρίῳ τά
δοθέντα παρ’ αὐτοῦ, ἵνα καί τῆς εὐδοκιμήσεως τῶν παίδων γενώμεθα
κοινωνοί, συμπροσάγοντες ἑαυτούς καί συμπαριστῶντες…» (Ἀσκητική
προδιατύπωσις, ΕΠΕ 8,82-90, PG 31,620A-624B).
Δηλαδή: «Ἀκολουθοῦσαν τόν Κύριο κατά
τήν πρώτη του παρουσία (στή γῆ καί κατά τήν δημόσια δράση του) ὄχι μόνο
ἄνδρες ἀλλά καί γυναῖκες καί διά μέσου ὅλων αὐτῶν (ἀφιερωμένων ἀνδρῶν
καί γυναικῶν), ἐπιτελεῖτο ἡ λειτουργία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Ἀφοῦ λοιπόν
τέτοια καί τόσο ἔνδοξα (ἀγαθά) περιμένουν αὐτούς πού ἐντάσσονται στήν
στρατεία τοῦ Χριστοῦ (ἀφιερώνονται σ’ Αὐτόν), ἄς τήν ἐπιθυμήσουν (αὐτήν
τήν συστράτευση μέ τόν Χριστό καί τήν ἀφιέρωση σ’ Αὐτόν) καί οἱ πατέρες
γιά τά παιδιά τους καί οἱ μητέρες γιά τίς θυγατέρες τους».
Καί συνεχίζει: Ἄς προσάγουν, τά
γεννήματά τους (τά παιδιά τους) χαίροντας μέ τίς αἰώνιες ἐλπίδες, στίς
ὁποῖες θά συμμετάσχουν τά παιδιά τους, ἐάν ἐπιθυμοῦν νά ἔχουν προστάτες
κοντά στόν Χριστό καί ἀγαθούς πρεσβευτές…Ἄς εὐφρανθοῦμε διότι θά
δοξασθοῦν. Ἄς παραστήσουμε στόν Κύριο αὐτά πού μᾶς δόθηκαν ἀπό Αὐτόν,
γιά νά γίνουμε κοινωνοί στήν εὐδοκίμηση τῶν παιδιῶν, συμπροσάγοντας τούς
ἑαυτούς μας καί συμπαριστάμενοι…»
