Στην Σκήτη της Αγίας Άννας, ο Μοναχός Προκόπιος από την Καλύβα «Εισόδια της Θεοτόκου» είχε μεγάλη επιθυμία να μάθει μουσικά, για να δοξολογεί κι αυτός το Θεό, όπως και οι άλλοι αδελφοί.Επειδή όμως ήταν λίγο παράφωνος αποφεύγανε οι Πατέρες να τον μάθουν μουσικά.
O αδελφός Προκόπιος είχε λάβει ως χάρισμα από το Θεό να λέει
ακατάπαυστα την ευχή το «Κύριε Ιησού Χριστέ υιέ του Θεού ελέησόν με τον
αμαρτωλό» και στο αριστερό του χέρι κρατούσε πάντα το κομβοσχοίνι του,
το όποιο δεν αποχωριζόταν ποτέ.
Μια μέρα, ήταν πολύ λυπημένος, που δεν μπορούσε να βρει κανένα
για να τον μάθει μουσική και συλλογιζόμενος αυτό το πράγμα, από την πολύ
του λύπη, είχε σταματήσει να λέει την ευχή.
Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά του ένας σεβάσμιος, αλλά άγνωστος σ’ αυτόν γέροντας ο οποίος του είπε:
«Αδελφέ Προκόπιε, τι έχεις κι είσαι τόσο λυπημένος; τι σε απασχολεί; Ο
Προκόπιος του απάντησε: «τι να έχω γέροντα, να, θέλω κι εγώ να μάθω
λίγα μουσικά και δε βρίσκεται κανένας να με μάθει, γιατί μου λένε πως
είμαι λίγο φάλτσος».
Ο ασπρογένης γέροντας τότε του είπε: «Γι’ αυτό κάθεσαι και
στενοχωριέσαι καημένε, εγώ θα σε μάθω μουσικά και θα σε κάνω να γίνεις ο
καλύτερος ψάλτης του Αγίου Όρους, θα κελαηδάς σαν το καλύτερο αηδόνι,
αλλά θέλω κι εσύ να μου κάνεις μια χάρη».
«Δηλαδή τι ζητάς από μένα, του είπε ο Προκόπιος, θέλεις να σε πληρώσω;
Εγώ ότι θέλεις θα σου δώσω!». Τότε ο ασπρογένης του είπε: «Η πληρωμή η
δική μου είναι να πετάξεις από τα χέρια σου αυτό που λέτε κομποσχοίνι
και να πάψεις να λες αυτό που λέτε ευχή και θα σε μάθω εγώ, ό,τι
θέλεις».
Ο Μοναχός Προκόπιος άμα άκουσε αυτά κατάλαβε πως ο φαινόμενος δεν ήταν
Μοναχός, άλλα ο παμπόνηρος Δαίμονας, που ήθελε να τον κάνει να
σταματήσει την προσευχή, και αμέσως έκαμε το σταυρό του και είπε: «Ύπαγε
οπίσω μου Σατανά παμπόνηρε, δε μου χρειάζονται τα μουσικά σου και οι
πονηρές και οι καλοσύνες σου» κι ο Δαίμονας έγινε άφαντος.
Απο αυτό το περιστατικό μαθαίνουμε πόσο ο Διάβολος φοβάται το
κομποσχοίνι, για το οποίο καλά λένε οι Πατέρες ότι είναι το όπλο του
χριστιανού κατά του Διαβόλου,καθώς και την ευχή, η οποία καίει τον
Δαίμονα.
Ενώ τους ψάλτες δεν τους φοβάται τόσο και δεν τους υπολογίζει πολύ,
γιατί, εύκολα με το ψάλσιμο αφαιρούνται από την προσευχή και πέφτουν
στον εγωισμό και την υπερηφάνεια. Προσοχή λοιπόν!
