Η αναστάσιμη ψυχική διάθεση του
χριστιανού θα έπρεπε να είναι κάτι το μόνιμο στην ψυχή του.Δεν είναι τυχαίο το
ότι ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρώφ απευθυνόνταν σε κάθε άνθρωπο-ανεξάρτητα από την
λειτουργική περίοδο-με τον χαιρετισμό:«Χριστός Ανέστη,χαρά μου!»Κι αυτό επειδή
ζούσε συνεχώς την αναστάσιμη χαρά.
Τι σημαίνει άραγε να ζεις και να έχεις
αναστάσιμη ψυχική διάθεση;Πρώτα απ'όλα είναι μια χαρά χωρίς όρια,μια χαρά που
δεν έχει τίποτα το γηινο.Ακριβώς επειδή η αναστάσιμη χαρά δεν έχει τίποτα το
γήινο.Δεν περιέχει κάποια ευχαρίστηση με την έννοια της ηδονής.Είναι μια
συναίσθηση αυστηρώς ψυχική.
Επίσης η αναστάσιμη ψυχική διάθεση
προυποθέτει την απουσία οποιουδήποτε φόβου και την παρουσία ενός τρελού
θάρρους-πνευματικά μιλώντας.Επίσης είναι έκπληξη και απορία.Είναι όμως και
υποχρέωση.
Αφού
νήστεψες,εξομολογήθηκες,κοινώνησες,αφού πήρες το άγιο φως και έψαλλες ''Χριστός
Ανέστη εκ νεκρών'''η ζωή σου δεν μπορεί να είναι η ίδια.Έλαβες πολλά,πρέπει να
επιστρέψεις έστω και λίγα
Ας ψάξουμε λοιπόν το φως της
μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης.Να χάρουμε ως άνθρωποι για την
Ανάσταση.Και αυτό αγαπητοί μου επειδή μόνο ο Θεός και μόνο οι άνθρωποι ξέρουν
τι έιναι αυτό!Αυτό το Μυστήριο δεν αφορά στους αγγέλους αφού αυτοί είναι άυλοι
και δεν θα πέρασουν από την κρίση του Αδέκαστου Κριτού.Μόνο για εμάς αναστήθηκε
ο Χριστός
Συνεπώς από όλοκληρο το σύμπαν,απ'όλα
τα δημιουργήματα Του-ορατά ή μη-μόνο σε μια γωνιά του ,σε κάποια μακρινή
«Παλαιστίνη»του Σύμπαντος,όπου ονομάζεται πλανήτης γη,κάποιοι κάτοικοί της(ούτε
καν όσοι θα μπορούσαν)χαίρονται με την Ανάσταση.Η υπόλοιπη δημιουργία στέκεται
προς στιγμήν σε κάποια γωνία και κοιτάει.
Μεγάλη η δύναμή Σου Κύριε,αλλά πιο
μεγάλη η αγάπη Σου!
Οι άνθρωποι του Θεού γνωρίζοντας τον
μακαρισμό του Κυρίου: «Μακάριοι είσθε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι…και σας
χλευάσουν και δυσφημήσουν το όνομα σας εξ αιτίας του Υιού του ανθρώπου…γιατί θα
είναι μεγάλος ο μισθός σας (η Χάρη δηλαδή) που θα λάβετε στον ουρανό» υπομένουν
καρτερικά, και ειρηνικά φροντίζουν, όσο μπορούν, να διαφωτίσουν όσους είναι
ευσκανδάλιστοι. Τα υπόλοιπα τα αναθέτουν στον Θεό. Σηκώνουν τον βαρύ σταυρό και
προσεύχονται για όσους τους συκοφαντούν.
Μέχρι την Ανάστασή Του, ο Κύριος
δίδασκε για την Αιώνια Ζωή, αλλὰ με την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος όντως
είναι η Αιώνια Ζωή. Μέχρι την Ανάστασή Του, δίδασκε για την Ανάσταση των
νεκρών, αλλὰ με την Ανάστασή Του έδειξε ότι ο Ίδιος είναι πράγματι η Ανάσταση
των νεκρών.
Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
Ὅταν βρίσκεσαι μέσα στὸ ναό, νὰ
σκέφτεσαι ὅτι βρίσκεσαι στὸν ἴδιο τὸν οὐρανό, ὅτι στέκεσαι μπροστὰ στὸ Θεὸ καὶ
τὶς οὐράνιες δυνάμεις καὶ κάνε ὅτι κάνουν καὶ ἐκεῖνες.
Προσπάθησε ὅσο μπορεῖς νὰ μπαίνεις μὲ ὅλη
σου τὴν καρδιὰ στὴν ἐκκλησία καὶ ὅσα διαβάζεις καὶ ψάλλεις νὰ τὰ ἐντυπώνεις στὸν
νοῦ σου. (Συντριβή, δάκρυα, μετάνοια, Εὐχή, ἀναπνοή.)
Συνειδητοποίησε ἁμαρτωλέ, ὅτι μόνο στὸν
ἴδιο τὸ Θεὸ ἀνήκει ἡ κρίση τῆς δημιουργίας Του.
Ὅ,τι φανερώνεται εἶναι φῶς, ἐνῷ ὅτι
κρύβεται εἶναι σκοτάδι. Γι᾿ αὐτὸ ἂς ἀποκαλύψουμε στὸν πατέρα μας ὄχι μόνο αὐτὰ
ποὺ λέμε ἀλλὰ κι αὐτὰ ποὺ σκεφτόμαστε. Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ κριθοῦμε ὄχι
σύμφωνα μὲ τὸ βιβλίο ποὺ καταγράφει τὴ γνώση καὶ τὴν ἀντίληψη, ἀλλὰ σύμφωνα μὲ
τὸ βιβλίο ποὺ καταγράφει τὴ συνείδησή μας.
Προσπάθησε νὰ μὴν κάνεις τὸ θέλημά σου
καὶ νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι στὶς γνώσεις σου.
Ὅπου δὲν ὑπάρχει ἀγάπη καὶ φόβος Θεοῦ, ὑπάρχει
κάθε εἶδος ἀταξίας καὶ πονηρίας.
Ἀββᾶς Ναζάριος
Ὅταν σηκώνεσαι ἀπὸ τὸν ὕπνο ἡ πρώτη σου
σκέψη πρέπει νὰ στραφεῖ στὸ Θεό, ὁ πρῶτος σου λόγος πρέπει νά ῾ναι προσευχὴ στὸ
Θεὸ – τὸν Πατέρα καὶ Δημιουργό σου.
Νὰ μετανοεῖς καὶ νὰ δοξολογεῖς τὸ Θεὸ
ποὺ δὲν ἐπέτρεψε ν᾿ ἀπωλεστεῖς ἀπὸ τὶς ἀδυναμίες σου.
Βάλε ἀρχὴ νὰ κάνεις ὅ,τι εἶναι ἄριστο.
Κανένας δὲ θὰ ὁλοκληρώσει τὴν πορεία πρὸς τὸν οὐρανό, ἐκτὸς ἀπὸ κεῖνον ποὺ
ξεκινάει τὴν ἡμέρα του καλά.
Νὰ ξεκινᾷς τὴν ἡμέρα σου σὰν σεραφεὶμ
στὴν προσευχή, σὰν χερουβὶμ στὶς πράξεις καὶ σὰν ἄγγελος στὴ συμπεριφορά σου.
Μὴν περνᾷς τὸν καιρό σου ἀργή.
Σὲ ὅλες τὶς πράξεις, τὰ λόγια καὶ τὶς
σκέψεις σου ὁ νοῦς σου νἆναι στὸ Θεό.
Ὁ λόγος σου νἆναι ἤρεμος, ταπεινός,
σοβαρὸς κι ὠφέλιμος. Ἡ σιωπὴ θὰ σὲ βοηθήσει νὰ λὲς μόνο τ᾿ ἀπαραίτητα λόγια, μὲ
διάκριση. «Λόγος σαθρὸς ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν μὴ ἐκπορευέσθω» (Ἐφεσ. δ´ 29).
Μὴ γελᾷς μὲ θόρυβο, ἀλλὰ μόνο νὰ
χαμογελᾷς. Κι αὐτὸ ὄχι συχνά.
Ν᾿ ἀποφεύγεις τὴν ἀντιλογία καὶ τὴ
φιλονικία.
Ν᾿ ἀγαπᾷς πάντα τὴν ταπείνωση καὶ ν᾿ ἀποφεύγεις
πάντα τὴν ὑπερηφάνεια.
Μὴ μισήσεις κανένα, γιὰ ὁποιοδήποτε
λόγο.
Νἆσαι ἐγκρατὴς στὸ φαγητό, τὸ ποτὸ καὶ
τὰ γλυκά.
Νἆσαι καταδεχτικὴ μὲ ὅλους· ἔτσι ὁ Θεὸς
θὰ σ᾿ εὐλογεῖ κι οἱ καλοὶ ἄνθρωποι θὰ σ᾿ ἐπαινοῦν.
Ὁ θάνατος δίνει τέλος σ᾿ ὅλα τὰ
πράγματα. Αὐτὸ πρέπει νὰ τὄχει πάντα στὸ νοῦ του ὁ ἄνθρωπος.
Πράξεις σὰν κι αὐτὲς εἶναι εὐάρεστες στὸ
θεό, ὡς «ὀσμὴ εὐωδίας πνευματικῆς».
Σὲ παρακαλῶ νὰ μνημονεύεις στὶς
προσευχές σου τὸν ἀνάξιο μοναχὸ Ἀντώνιο ποὔχει ἁμαρτήσει πολὺ σὲ ὅλους καὶ σὲ
σένα, κι ὁ Θεὸς νὰ σοῦ μνησθεῖ στὴ βασιλεία Του.
«Σὲ παρακαλῶ νὰ ματαιώσεις πρὸς τὸ παρὸν
τὸ ταξίδι σου. Τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ τὴν ἀναζητήσουμε κάπου ἀλλοῦ ἀλλὰ
μέσα μας, στὴν καρδιά μας. Θὰ μὲ ρωτήσεις: Τί εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ; Σοῦ ἀπαντῶ:
Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἐνάρετη ἐν Χριστῷ ζωή. Τὸ νἄχει ἡ ψυχή σου
ταπείνωση καὶ ὑπομονή, εἰρήνη. Ἂν ζεῖς ἔτσι, θὰ δεῖς τὴν εἰρήνη (δηλ. Τὴ
βασιλεία τοῦ Θεοῦ) μέσα σου ὅσο ζεῖς καί, μετὰ τὴν κοίμησή σου, θὰ ζεῖς πάλι
μαζί της».