- Γέροντα , πώς είναι καλύτερα να λέω την ευχή; Φωναχτά , ψιθυριστά ή με τον νου;
- Αν την λες φωναχτά, θα κουράζεσαι και γρήγορα θα αποκάμης. Γι’ αυτό
να την λες πότε ψιθυριστά και πότε με τον νου. Η ευχή με τον νου είναι
το καλύτερο∙ επειδή όμως δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να την λένε
συνέχεια με τον νου, βοηθάει να την λέη κανείς και ψιθυριστά, σαν μια προπαίδεια.
Μπορείς να αρχίζης να την λες ψιθυριστά , να συνεχίζης με τον νου, και
ύστερα πάλι ψιθυριστά και πάλι με τον νου. Να κάνης αυτή την εναλλαγή,
μέχρι να καταλήξη η ευχή να γίνεται μόνο με τον νου, να γίνη δηλαδή
νοερά , όπως και λέγεται «νοερά προσευχή». Τότε προσεύχεται κανείς με
τον νου του και η καρδιά του σκιρτά, αγάλλεται∙ φθάνει στον θείο έρωτα,
ζη ουράνιες καταστάσεις.
- Αυτό το διάστημα , Γέροντα, κάθε φορά που μπαίνω στο κελλί μου, έχω
μετεωρισμό και βλάσφημους λογισμούς. Γιατί μου συμβαίνει αυτό;
- Ξέχασες, φαίνεται, την ευχή, και γι’ αυτό ο πειρασμός έστησε την σκηνή του έξω από το κελλί σου. Προσπάθησε
στις κενές ώρες που έχεις στο κελλί, να λες την ευχή ψιθυριστά , για να
διώχνης τον μετεωρισμό και τους λογισμούς που υποβάλλει ο εχθρός. Η
ψιθυριστή ευχή πολύ βοηθάει στις ώρες της επιθέσεως, γιατί εκείνην την
στιγμή χρειάζεται προσοχή, για να γλυτώση κανείς από την εχθρική
φάλαγγα.
- Γέροντα, συμφέρει, όταν μου έρχονται κακοί ή βλάσφημοι λογισμοί , να τους πολεμώ με αντιρρητικό πόλεμο1;
- Καλύτερα να τους πολεμάς με την ευχή παρά με αντιρρητικό πόλεμο. Όσο
μπορείς, να μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής , και να
μη συζητάς με τον νου σου «τούτο» ή «εκείνο». Να καλλιεργήσης την ευχή,
η οποία αρχικά θα σε απαλλάξη από τους κακούς λογισμούς και στο τέλος
θα γίνη ένα με την αναπνοή σου.
