Ο ΠΟΝΟΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
1. Η σημερινή ημέρα 29 Μαίου, αδελφοί μου χριστιανοί, μιλάει πολύ
πονετικά στην καρδιά ημών των Ελλήνων. Γιατί τέτοια μέρα, 29 Μαίου 1453,
ημέρα Τρίτη, έπεσε η Κωνσταντινούπολη, η πρωτεύουσα του Βυζαντίου, στα
χέρια των Τούρκων.
Οι χιλιάδες Μουσουλμάνοι στρατιώτες, μεθυσμένοι από τον θρίαμβο της
νίκης, δεν είχαν κανένα φραγμό στις βιαιοπραγίες τους προς την
κατακτηθείσα πόλη. Δεν σεβάστηκαν και δεν λυπήθηκαν κανένα. Ούτε μικρά
παιδιά, ούτε γυναίκες, ούτε ιερείς, ούτε μοναχούς και μοναχές. Πέρναγαν
από το στόμα του μαχαιριού όσους έβρισκαν μπροστά τους. Οι σκηνές που
συνέβηκαν ήταν οι χειρότερες στην ανθρώπινη ιστορία. Έγινε ο,τι
το χειρότερο μπορεί να φανταστεί κανείς. Με βίαιο και με ωμό τρόπο
έπαιρναν τα τρυφερά παιδιά από τα χέρια των μανάδων τους και τα έσφαζαν.
Και αφού κουράστηκαν να σφάζουν, τότε, μοιρασμένοι σε συμμορίες,
έμπαιναν στα σπίτια των αρχόντων, αλλά και όλων τα σπίτια, για να
αρπάξουν και για να κατακλέψουν. Το χειρότερο όμως ήταν η βεβήλωση που
έκαναν στους ιερούς Ναούς και σ᾽ αυτό το θαύμα των αιώνων, τον περίφημο
Ναό της Αγιάς Σοφιάς. Ποδοπατούσαν τις εικόνες της και τα άγια Λείψανά
της, έπαιρναν τα άγια Ποτήρια και τα διαπόμπευαν και τα χρησιμοποιούσαν
για να μεθάνε, ξέσχιζαν και έκαιγαν ιερά βιβλία, φόραγαν εμπαικτικά τα
άμφια των ιερέων και γενικά έκαναν τα χειρότερα αίσχη αυτοί οι πρόδρομοι
του Αντιχρίστου. Κατά μία πληροφορία κάποιου χρονογράφου οι Τούρκοι
εγκατέστησαν πόρνες στην Αγία Σοφία και έφτιαξαν στάβλους για τα άλογά
τους. Μία φρικαλέα και αιματοβαμμένη έρημος κατάντησε μέσα σε τρεις
μέρες η άλλοτε τεράστια και πλούσια και ένδοξη βασιλεύουσα πόλη. Μέσα σε
ελάχιστο χρόνο όλοι οι κάτοικοι ή σφάχτηκαν ή πουλήθηκαν σε μακρυνούς
τόπους ή τους μετέφεραν στην Ασία.
2. Είναι σημαντικό όμως να πούμε και το εξής παρακάτω: Την ώρα
που οι Τούρκοι μπήκαν στην Αγιά Σοφιά για να την μιάνουν και να την
καταστρέψουν, ήταν σ᾽ αυτήν πάρα πολλοί ιερείς, εκατοντάδες, οι οποίοι,
φορώντας τα άμφιά τους, τελούσαν στο βάθος του μεγάλου Ναού την θεία
Λειτουργία. Η τύχη και αυτών ήταν παρόμοια με την τύχη των
πιστών, που βρίσκονταν μέσα στον Ναό. Τους συνέλαβαν, τους έγδυσαν και
τους έδεσαν. Άλλους τους έσφαξαν και άλλους τους πούλησαν σαν δούλους.
Υπάρχει όμως και ένας παρήγορος θρύλος, που διατηρείται μέχρι σήμερα. Ο
θρύλος λέει ότι την ώρα που τα μανιασμένα στίφη των Τούρκων δολοφόνων
παραβίαζαν τις πόρτες της Αγίας Σοφίας, ανοίχτηκε ξαφνικά ο τοίχος πίσω
από το Άγιο Βήμα. Τότε ο ιερέας, που τελούσε την Θεία Λειτουργία, πήρε
το Δισκοπότηρο, μπήκε στον τοίχο αυτόν και εξαφανίστηκε. Έπειτα ο τοίχος
έκλεισε αστραπιαία. Ο θρύλος αυτός μας λέει ότι, όταν ευδοκήσει ο Θεός
και η Αγιά Σοφιά γίνει πάλι δική μας, θα βγεί απ᾽ αυτόν τον τοίχο ο
ίδιος ιερέας και θα συνεχίσει πάνω στην Αγία Τράπεζα την Θεία
Λειτουργία, που διέκοψε πριν από πεντακόσια εξήντα τρία χρόνια, με την
εισβολή στον Ναό των προδρόμων του Αντιχρίστου.
3. Έδωσε ο Θεός, χριστιανοί μου, και ελευθερωθήκαμε και
τινάξαμε τον τουρκικό ζυγό. Μα την Κωνσταντινούπολη την πατούν ακόμη τα
πόδια των παιδιών της Άγαρ και στην Αγιά Σοφιά μας δεν μπορούμε να
τελέσουμε την Θεία Λειτουργία. Γι᾽ αυτό θερμή από την καρδιά ας ανεβαίνει η προσευχή μας στους αγίους μας:
«Βοήθα άγιε Γιώργη
και συ άγιε Κοσμά
να πάρουμε την Πόλη
και την Αγιά Σοφιά»!
Αμήν Παναγία μου!
Με πολλές ευχές,
«Βοήθα άγιε Γιώργη
και συ άγιε Κοσμά
να πάρουμε την Πόλη
και την Αγιά Σοφιά»!
Αμήν Παναγία μου!
Με πολλές ευχές,
† Ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας
