Ένα αληθινό χριστιανό και άγιο
άνθρωπο, σαν τον συναντήσεις έστω και γι΄ μια στιγμή στην ζωή σου, εάν
επιτρέψει ο Θεός τα μάτια σας να κοιταχτούν για ελάχιστα δευτερόλεπτα,
δεν πρόκειται ποτέ να τον ξεχάσεις. Αρκεί μια στιγμή ώστε να σημαδέψει
για πάντα την ζωη σου. Κι τούτο γιατί δεν υπάρχει πάνω στη γη πιο ιλαρό
και αγαπητικό βλέμμα από εκείνο ενός αγίου ανθρώπου. Εκεί μέσα βλέπεις
και συναντάς την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και την κτίση ολάκερη.
Δεν ξέρεις το γιατί μα θες να το κοιτάς, να τον παρατηρείς, σε κάθε εκδήλωση και κίνηση του, σε κάθε λόγο και πράξη του, σαν κάτι να σου θυμίζει μια χαμένη εμπειρία που όμως ζει μέσα σου, μια παλιά ιστορία βαθιά χαραγμένη στην ψυχική σου μνήμη, λες και στο πρόσωπο του ξαναζείς τον χαμένο παράδεισο που διψάς με όλα τα κύτταρα σου.
Και τα μάτια του μακαριστού μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου, είχαν αυτή τη θέα. Τι θέα του Ουρανού. Στην επιφάνεια κυματισμοί μιας ζωής γεμάτη δοκιμασίες και σταυρικές θυσίες και στο βυθό γαλήνη και φως Χριστού. Νύχτες λυγμών και καλημέρες δοξολογίας, πάλη και παράκληση, μάχη και ειρήνη μαζί. Ο μακαριστός Σιατίστης κ. Παύλος είχε το βλέμμα του αληθινού χριστιανού, βλέμμα χαρμολύπης. Χαραγμένη ματιά στα βαθιά σκοτάδια μιας νύχτας που ξημερώνει ο Χριστός.
Γι αυτό από εχθές που η πένθιμη καμπάνα της Σιάτιστας ήχησε, οι καρδιές όσων των γνώρισαν έστω και για ένα λεπτό μίλησαν, συνομολογώντας ότι στο βλέμμα και άγγιγμα του, είδαν τον Θεό. Τέτοια βλέμματα δεν ξεχνιούνται, γιατί μας θυμίζουν αυτό που είμαστε και μπορούμε να γίνουμε, τέκνα της Βασιλείας Του.
Γέροντα θα μας λείψεις, ήσουν η φωνή της εκκλησίας που αγαπάμε. Επέτρεψε μας να πούμε οτι είναι μεγάλη η απώλεια σου για την εκκλησία μας.
Αιωνία σου μνήμη.
Δεν ξέρεις το γιατί μα θες να το κοιτάς, να τον παρατηρείς, σε κάθε εκδήλωση και κίνηση του, σε κάθε λόγο και πράξη του, σαν κάτι να σου θυμίζει μια χαμένη εμπειρία που όμως ζει μέσα σου, μια παλιά ιστορία βαθιά χαραγμένη στην ψυχική σου μνήμη, λες και στο πρόσωπο του ξαναζείς τον χαμένο παράδεισο που διψάς με όλα τα κύτταρα σου.
Και τα μάτια του μακαριστού μητροπολίτη Σιατίστης κ. Παύλου, είχαν αυτή τη θέα. Τι θέα του Ουρανού. Στην επιφάνεια κυματισμοί μιας ζωής γεμάτη δοκιμασίες και σταυρικές θυσίες και στο βυθό γαλήνη και φως Χριστού. Νύχτες λυγμών και καλημέρες δοξολογίας, πάλη και παράκληση, μάχη και ειρήνη μαζί. Ο μακαριστός Σιατίστης κ. Παύλος είχε το βλέμμα του αληθινού χριστιανού, βλέμμα χαρμολύπης. Χαραγμένη ματιά στα βαθιά σκοτάδια μιας νύχτας που ξημερώνει ο Χριστός.
Γι αυτό από εχθές που η πένθιμη καμπάνα της Σιάτιστας ήχησε, οι καρδιές όσων των γνώρισαν έστω και για ένα λεπτό μίλησαν, συνομολογώντας ότι στο βλέμμα και άγγιγμα του, είδαν τον Θεό. Τέτοια βλέμματα δεν ξεχνιούνται, γιατί μας θυμίζουν αυτό που είμαστε και μπορούμε να γίνουμε, τέκνα της Βασιλείας Του.
Γέροντα θα μας λείψεις, ήσουν η φωνή της εκκλησίας που αγαπάμε. Επέτρεψε μας να πούμε οτι είναι μεγάλη η απώλεια σου για την εκκλησία μας.
Αιωνία σου μνήμη.
