Γεννηθήκαμε,
φίλοι μου, γιὰ νὰ εἴμαστε ἀληθινοὶ καὶ ὄχι τέλειοι… στὴν πορεία τῆς
ζωῆς παραμένουμε ἀληθινοὶ καὶ γινόμαστε τελειότεροι… καὶ πεθαίνοντας νὰ
εἴμαστε ὁ ἑαυτός μας… ὁ ἑαυτός μας καὶ ὄχι ἡ σκιά μας…!
Καθὼς περνοῦν τὰ χρόνια καὶ σιγά-σιγά μεγαλώνω καὶ ὡριμάζω, τί ἀντιλαμβάνομαι;
Πολλὲς
φορὲς συζητάω μαζί του, κάνουμε διάλογο, συμφωνοῦμε σὲ κάποια θέματα…
ἄλλοτε διαφωνοῦμε, τότε προσπαθῇ νὰ ἐπιβληθῇ, νομίζω τὸ πετυχαίνει…!!!
Δὲν
μπορῶ νὰ διακρίνω ἂν ἐγὼ τὸ θέλω ἢ μοῦ τὸ ἐπιβάλῃ… καὶ ἐπειδὴ μοῦ
γλυκοαρέσει τὸ ἀποδέχομαι, προσποιούμενος πώς, τάχα, μοῦ τὸ ἐπέβαλε…!!!
Νιώθω, ὅμως, ὅτι εἴμαστε τὸ ἴδιο, παρότι εἴμαστε οἱ δυό μας διαφορετικοί…!
Κάθε ἀνθρώπινο ὂν, φίλοι μου, κρύβει μέσα του μία “σκιά”…!
Ὅλοι κλείνουμε μέσα μας ἕναν “ἐγκληματία”… ὅπως καὶ ἕναν ἀντίστοιχο “τρελό” ἢ “ἅγιο” ἑαυτό μας…!!!
Ποιά εἶναι ἡ φύση τοῦ ἐντός μας θηρίου;
Νομίζω,
πὼς εἶναι ἡ πανίσχυρη τάση γιὰ κυριαρχία… κυριαρχία στὴν οἰκογένεια…
κυριαρχία στοὺς φίλους μας… κυριαρχία στὶς σχέσεις μας… κυριαρχία στὴν
κοινωνική μας ζωή… κυριαρχία στὴν πολιτική μας ζωή… κυριαρχία τοῦ “ἐγώ”
μας στό “ἐγώ”μας… κυριαρχία τοῦ “ἐγώ” μας στοὺς ἄλλους!
Αὐτὴ
ἡ τάση, εἶναι ὑπαρκτὴ σὲ ὅλα τὰ ὄντα… ἀκόμα καὶ στὰ ἄλογα ζῶα
παρατηροῦνται συγκρούσεις, ἐνίοτε θανάσιμες, γιὰ τὴν ἐπικράτηση καὶ
κυριαρχία…!
Σὲ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους, παρατηρεῖται ἡ ἐπικράτηση τοῦ ἐγώ μας, σὲ ὅλους καὶ σὲ ὅλα… ἡ παντοδυναμία μας, ἡ παντογνωσία μας…!
Καὶ ὅλα αὐτὰ γιατί;
Γιατὶ δὲν ἔχουμε ἀνακαλύψει τὸν ἑαυτό μας…
Γιατὶ δὲν μποροῦμε νὰ ἐπιβληθοῦμε στὸν ἑαυτό μας…
Γιατὶ δὲν ἔχουμε κανέναν ἔλεγχο τῶν συναισθημάτων μας…
Μερικὲς
φορές, ὅταν ταπεινωνόμαστε καὶ ζητοῦμε βοήθεια ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ὅταν
δηλαδή, μὲ ἄλλα λόγια, “ρίχνουμε” τὴ μύτη μας, μᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα
νὰ ἀνακαλύψουμε αὐτὸν τὸν κρυφό μας ἑαυτό… Συνάμα, μπορεῖ καὶ νὰ τὸν
χάσουμε τὴν ἴδια στιγμή… γιατὶ αὐτὸ ποὺ ἀντικρίζουμε μᾶς φοβίζει ἢ δὲν
θέλουμε νὰ τὸ πιστέψουμε…!
Ἕνα εὐγενικὸ καὶ λογικὸ ὄν, μπορεῖ νὰ μεταβληθῇ σὲ ἕναν μανιακὸ ἢ σὲ ἕνα ἄγριο κτῆνος…!
Φυσικά, τίποτα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐκραγῇ ἀπὸ τὰ βάθη μας, ἐὰν δὲν ὑπῆρχε μέσα μας…!
Στὴν πραγματικότητα, ζοῦμε συνέχεια ἐπάνω σὲ ἕνα ἠφαίστειο• ἕνα ἠφαίστειο ἕτοιμο νὰ ἐκραγῇ• μιὰ σπίθα χρειάζεται…!
Ἔχουμε χρέος νὰ συνειδητοποιήσουμε καὶ νὰ μάθουμε νὰ χειριζόμαστε τὴ σκιά μας…!!!
Δὲν
μποροῦμε εὔκολα, φίλοι μου, νὰ ξεχάσουμε τὸ παρελθόν, νὰ
ἀπαγκιστρωθοῦμε ἀπ’ αὐτό… Χρειάζεται χρόνος γιὰ νὰ θεραπεύσουμε ὅλες τὶς
πληγές… χρειάζεται χρόνος γιὰ νὰ ἀναγνωρίσουμε τὶς πληγές…!
Πρέπει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ ράψουμε τὴ ραγισμένη μας καρδιά…!
Πρέπει ἐμεῖς οἱ ἴδιοι νὰ λύνουμε τὰ προβλήματά μόνοι μας…!
Ἡ ζωή μας, εἶναι ἕνα πάζλ, κάποιες φορές πρέπει νὰ τὸ συναρμολογήσουμε μόνοι μας…!
Οἱ ἄνθρωποί, εἴμαστε σύνθετα ὄντα… ἔχουμε ἕναν μοναδικὸ κόσμο μέσα μας…
Πρέπει
ἐμεῖς νὰ διορθώσουμε τὸν ἑαυτό μας… εἶναι δύσκολο, τὸ ξέρω, ἀλλὰ στὸ
τέλος ἀξίζει… τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι δυνατό… εἶναι ὄμορφο…!
Ὁ πόνος ἀφήνει πάντα ἕνα σημάδι πάνω μας… ἴσως πληγωθοῦμε, ἀλλά, ἕνα εἶναι σίγουρο, θὰ μᾶς κάνει δυνατότερους…!
Στὸ τέλος, ὑπάρχει ἐλπίδα… πάντα ὑπάρχει μιὰ μικρὴ ἀκτῖνα φωτός, γιὰ νὰ μᾶς καθοδηγήσῃ στὸ σωστὸ μονοπάτι…!
Τὸ κλειδὶ γιὰ τὴν ἐλευθερία, εἶναι μέσα μας… πρέπει νὰ ἀπελευθερώσουμε τὸν ἑαυτό μας!
Μὴ
βασιζόμαστε στοὺς ἄλλους, ἡ εὐτυχία καὶ ἡ ἐπιτυχία μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ
ἐμᾶς… ἀναγνώριση τοῦ κρυφοῦ μας ἑαυτοῦ… παραδοχὴ τῶν ἀτελειῶν…
αὐτοσυγκέντρωση καὶ αὐτοκριτική… ρεαλιστικὴ ἐκτίμηση τῶν περιστάσεων… νὰ
βλέπουμε τὰ μεγάλα πράγματα μεγάλα καὶ τὰ μικρὰ μικρά… αὐτογνωσία καὶ
παραδοχὴ τῶν προσωπικῶν μας σφαλμάτων.
Γιὰ
ἕναν Χριστιανό, αὐτὴ ἡ ἐμπιστοσύνη στὴ δική του ἐκτίμηση, ἡ ἄρνηση τῆς
κατανόησης τοῦ ἄλλου καὶ ἡ μὴ παραδοχὴ τῶν δικῶν του ἀβλεψιῶν,
παρερµηνειῶν καὶ περιορισµῶν, εἶναι σὲ ἀντίθεση µὲ αὐτὸ ποὺ ὁ Ἅγιος
Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος ἀποκαλεῖ τὸ θεµέλιο τῆς δικῆς µας χριστιανικῆς
φιλοσοφίας, δηλαδὴ τὴν ταπεινοφροσύνη!
Καμμία
σημαία δὲν κυματίζει, δίχως νὰ τὴ χτυπάει ὁ ἄνεμος… Κανένας ἀγώνας
χωρὶς ἐμπόδια… Καμμία κατάκτηση κορυφῆς χωρὶς ὀρειβασία… Στὴν Ἁγία Γραφὴ
διαβάζουμε: “ὅτι διὰ πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τὴν
βασιλείαν τοῦ Θεοῦ” (Πράξ. ιδ΄,22).
Λοιπόν, φίλοι μου, ὅπως συνιστᾷ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος: “Μηδεὶς οὖν ἐν ὑμῖν δειλοψυχείτω”…
Ἀγώνας μὲ ταπείνωση…
Ταπείνωση καὶ ἀγώνας…
