Ο
αετός είναι ο βασιλιάς των ορνέων. Και λέγεται αετός, γιατί ζει πολλά
έτη, ίσαμε εκατό. Σαν γεράσει, καμπουριάζει το ράμφος του, θολώνουνε τα
μάτια του και δεν μπορεί πια να φάει και να δει. Τότε ανεβαίνει σε
μεγάλο ύψος και χυμάει πάνω σε κανένα μυτερό βράχο για να ισιώσει το
ράμφος του. Ύστερα λούζεται σε καμιά κρύα λίμνη και κάθεται και
λιάζεται. Έτσι πέφτουν τα λέπια από τα μάτια του και ξανανιώνει.
Κι εσύ, λογικέ άνθρωπε, σαν αμαρτήσεις πολύ, ανέβα σε ύψος, με το οποίο σημαίνεται η συναίσθηση, και ρίξου με ορμή πάνω στο βράχο, στην ορθόδοξη πίστη. Κλάψε το πλήθος των αμαρτιών σου και λούσου στη λίμνη των δακρύων σου και πυρώσου στις αχτίδες του Αγίου Πνεύματος. Τίναξε από πάνω σου τα λέπια της αμαρτίας και «ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου».
Κι εσύ, λογικέ άνθρωπε, σαν αμαρτήσεις πολύ, ανέβα σε ύψος, με το οποίο σημαίνεται η συναίσθηση, και ρίξου με ορμή πάνω στο βράχο, στην ορθόδοξη πίστη. Κλάψε το πλήθος των αμαρτιών σου και λούσου στη λίμνη των δακρύων σου και πυρώσου στις αχτίδες του Αγίου Πνεύματος. Τίναξε από πάνω σου τα λέπια της αμαρτίας και «ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου».
Αγίου Επιφανίου Αρχιεπισκόπου Κύπρου
